قوام دولت و دین شهریار شمس الدین

کزو نبیند دشمن مکر عنا و مصاب

لقب خرند بدینار خسروان دگر

ز دانش و هنر خویش یافت او القاب

اجلش زیر سنان و املش زیر قلم

بقاش زیر نگین و فلکش زیر رکاب

ایا سپهبد شاه جهان و میر جهان

روان خصمان شیطان و هیبت تو شهاب

بگیتی اندر هول و هوان هیبت تو

چو آفتاب بگسترد ایزد وهاب

مخالف تو نیاید بروزگار خلاص

دلش ز درد بلا و تنش ز رنج عذاب

اگر سداب بکارند وز تو یاد کنند

سداب مردی در تن فزون شود ز سداب

کسی که جنگ تو جوید کشد عذاب و عنا

کسی که کین تو ورزد خورد عنا و عذاب

یکی نهاده بود گوش بر امید سرود

یکی چشیده بود داغ بر امید کباب

بنزد مردم دانا پرستش تو بود

ز عشق خوشتر و شیرین تر از شراب شباب

چنان کنی همه کاری که کس نداند کرد

ز روزگار نیابی بهیچگونه عتاب

سئوال سائل گوش ترا بسی خوشتر

که گوش عاشق سرمسترا خروش رباب

ببانگ کوس دلت روز جنگ شاد شود

جنانکه شاد شود دعد از سرود رباب

بحار پیش دلت چون چمانه پیش بحار

سحاب پیش گفت چون سراب پیش سحاب

تو مهتری و همه مهتران ترا کهتر

تو صاحبی و همه صاحبان ترا اصحاب

سپاه خصمان با خیل تو بروز نبرد

ندارد ای ملک خسروان عالم تاب

بروز کین بتن دشمنت در آویزد

کمند تو چو بتاک رز اندرون لبلاب

همیشه تا قصب از تاب مه بفرساید

چو ز آب باران گل شاد گردد و شاداب

ولی بگونه گل باد و مهرتان باران

عدو بسان قصب باد و کین تان مهتاب

خجسته باد شما را خجسته عید خلیل

زهر دو ایزد خشنود تا بروز حساب