بیجاده لب و یاسمن اندام منی

شادی و نشاط و راحت و کام منی

آرام دلم بردی و آرام منی

بر جان و دلم دامی و در دام منی

ای آنکه خجستگی تو دادی بهمای

با من بوفا و مهربانی بهم آی

جادو ننمود هرگز از تو به ابای

ای زر روان و دیده و دل پیمای

ای ترک ستمکاره و بیدادگری

تو داد رها کنی بیداد گری

خواهی که بپیچی تو ز بیدادگری

شو داد کن وز کرده بیداد گری

ای آنکه بروی قبله خوبانی

دل را دل و تن را تن و جان را جانی

گفتم بدلت خریدم از نادانی

اکنون که پدید است بجان ارزانی

ز نزدیک این کهتر کهتران

بنزدیک آن مهتر مهتران

سپهدار دوران ابوالیسر کوست

جگر سوز دشمن دل افروز دوست

بجسم اندر از روح بایسته تر

[...]

ای میر اگر تو قصد بخان حرم کنی

اطراف او برتبت باغ ارم کنی

زی دشمنان تمام بدست الم دهی

با دوستان حدیث بلطف و کرم کنی

هنگام جنگ روی زمین بی عدو کنی

[...]