باز ندارد عنان و باز نماند

تا نزند در یمن سناجق اقبال

دست به می شاه را و دل به هژیران

دیده به روی نکو و گوش به قوال

عالم خاک کف دو پای تو کرده‌ست

عز و جل ایزد مهیمن متعال

ای ملک این ملک را تو دانی معنیش

ملک بگیر و سر خوارج بفتال

از دل گردان برآر زهره به پیکان

در سر مردم بکوب مغز، به کوپال

جمله برین رسم و این نهاد همی‌باش

قدر تو هر روز و روزگار تو چون فال