از چیست که باد فتنه انگیخته‌اید

وین رشته اتحاد بگسیخته‌اید

ای دسته کهنه‌کار افسونگر رند

گویا که دگر طرح نوی ریخته‌اید

طوفان که ز توقیف برون می‌آید

جان در تن ارباب جنون می‌آید

زین سرخ کلیشه کن حذر ای خائن

اینجاست که فاش بوی خون می‌آید

ای مجلسیان دگر چه رنگی دارید

در حمله شتاب یا درنگی دارید

دیشب زده اید تیغ خود را صیقل

امروز مگر خیال جنگی دارید

اول بخطا پیشه مماشات کنید

قانع چو نشد خطایش اثبات کنید

اثبات چو شد خطا بحکم قانون

بر کیفر آن خطا مجازات کنید

گویم سخنی اگر که تصدیق کنید

آن را به جوان و پیر تزریق کنید

روزی‌ست که صنعتگر ایرانی را

از راه خرید جنس تشویق کنید

خیزید و چو شیر شرزه اقدام کنید

خفتان پلنگ زیب اندام کنید

هرجا نگرید گرگ خونخواری را

با حربه انتقام اعدام کنید

ای دسته پابند هوی رحم کنید

بر مردم بی برگ و نوا رحم کنید

مستأجر اگر بنده مزدور شماست

بر حالت او بهر خدا رحم کنید

تا چند به جور و ظلم تصمیم کنید

در کیسه خویشتن زر و سیم کنید

هر منفعتی که حاصل مملکت است

خوبست که عادلانه تقسیم کنید

بی‌مهری اگر با من شیدا نکنید

یا کینه دیرینه هویدا نکنید

با این همه عیب بهتر از مستوفی

بی‌شبهه در این محیط پیدا نکنید

یاران ز می غرور، مستی نکنید

چون پای دهد دراز دستی نکنید

اکنون که شدید «سوسیالیست » مآب

خودخواهی و اشراف پرستی نکنید

ای توده بی صدا خموشی نکنید

بر پرد دریده پرده پوشی نکنید

از مرتجعین پول بگیرید ولیک

در موقع رأی خودفروشی نکنید

ای دوده جم قیام یکباره کنید

بیچارگی عموم را چاره کنید

زنجیر اسارتی که در پای شماست

خوبست بدست خویشتن پاره کنید

قمری سخن از سرو چمن می گوید

بلبل غم دل به گل چو من می گوید

این هر دو زبانشان یکی نیست بلی

هر کس به زبان خود سخن می گوید

اسرار نهفته گر نگفتی بهتر

وین راز نگفته گر نهفتی بهتر

کز بهر زمامدار امروزی نیست

سرمایه‌ای از پوست کلفتی بهتر

ای سست عقیده، سخت شادی دیگر

خرسند ز رأی اعتمادی دیگر

خواهی چو برادرت مهیا سازی

از بهر وطن قراردادی دیگر

ای غافل نشناخته زنگی از حور

وز جهل نداده فرق ظلمت از نور

عالم همه پر صدا ولی گوش تو کر

دنیا همه با ضیا ولی چشم تو کور

این خانه ویرانه که تا نفخه صور

چون جغد کند در آن نشیمن منصور

عدلیه بود به اسم و ظلمیه به رسم

بر عکس نهند نام زنگی کافور

از بهر مجازات و مکافات وزیر

قانع نشوم به نفی و اثبات وزیر

این است که از پارلمان باید خواست

بگذشتن قانون مجازات وزیر

ای مرد جوان، تجربه از پیر بگیر

در دست یلی قبضه شمشیر بگیر

حق تو اگر در دهن شیر بود

با جرأت شیر از دهن شیر بگیر

صندوق دهن بسته درش چون شد باز

افکند میان این و آن غلغله باز

آراست فقط طایر اقبال و همه

گویند به فرق ما نشیند این باز