ز عشق است آمد شد ماه و مهر

درنگ زمین و شتاب سپهر

سر حب ازلی در همه اشیا ساری است

ورنه بر گل نزدی بلبل بیدل فریاد

آتش عشق است کاندر نی فتاد

جوشش عشق است کاندر می فتاد

جسم خاک از عشق بر افلاک شد

کوه در رقص آمد و چالاک شد

هر چه گویم عشق را شرح و بیان

[...]

به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست

عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست

ادیم زمین سفره عام اوست

بر این خوان یغما چه دشمن چه دوست

چنان پهن خوان کرم گسترد

که سیمرغ در قاف روزی خورد

ز ابر برافکند قطره ای سوی یم

[...]

باده خاک آلودتان مجنون کند

صاف اگر باشد ندانم چون کند

گر غالیه خوشبو شد، در گیسوی او پیچید

ور وسمه کمانکش شد، در ابروی او پیوست

از او یک لمعه بر ملک و ملک تافت

ملک سرگشته خود را چون فلک یافت

همه سبوحیان، سبوح جویان

شدند از بی خودی سبوح گویان

ز غواصان این بحر فلک فلک

[...]

مدعی خواست که آید به تماشا گه راز

دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد

دیگ لیسی کاسه لیسی را بجو

ای خداوند و ولی نعمت بگو

خانمان جغد، ویرانه است و بس

نشنود اوصاف بغداد و طبس

ای که اندر چشمه شور است جات

[...]

امروز در آن کوش که بینا باشی

حیران جمال آن دل آرا باشی

شرمت بادا چو کودکان در شبها

تا چند در انتظار فردا باشی

حجاب چهره جان می شود غبار تنم

خوشا دمی که از این چهره پرده برفکنم

چنین فقس نه سزای چو من خوش الحانی است

روم به گلشن رضوان، که مرغ آن چمنم

عشق است هر چه هست بگفتیم و گفته اند

عشقت به وصل دوست رساند به ضرب دست

جز محبت هر چه بردم سود در محشر نداشت

دین و دانش عرضه کردم کس به چیزی برنداشت

چشم را از غیر و غیرت دوخته

همچو آتش خشک و تر را سوخته

خاک درت بهشت من مهر رخت سرشت من

عشق تو سرنوشت من، راحت من رضای تو

دنیا و دین و جان و دل

از من برفت اندر غمت

جایی که سلطان خیمه زد

غوغا نباشد عام را

گر بی توام به دامن، نقد دو کون ریزند

دامان بی نیازی، بر این و آن فشانم

هر کس که تو را شناخت جان را چه کند

فرزند و عیال و خانمان را چه کند

دیوانه کنی هر دو جهانش بخشی

دیوانه تو هر دو جهان را چه کند

از بندگی زمانه آزاد

غم، شاد به او و او به غم شاد

جز در غم تو قدم ندارند

غمخوار توآند و غم ندارند

زالایش نفس باز رسته

[...]