... باده سرخ از صراحی منقش می زند

حافظ عاشق به رغم زاهد دنیاپرست

باده نوشین به روی یار مهوش می زند

... خرقه در میکده ها در گرو باده نهشت

حافظا لطف حق ار با تو عنایت دارد

باش فارغ ز غم دوزخ و ایمن ز بهشت

... ای بسا چشمه خونین که دل از دیده گشاد

حافظ دلشده مستغرق یادت شب و روز

تو از این بنده دل رفته به کلی آزاد

... تا به کلی شوم خراب بیار

یک دو رطل گران به حافظ ده

گرگناه است و گر ثواب بیار

... مگر که زاد مرا مادر از برای فراق

به داغ عشق تو حافظ چو بلبل سحری

زند به روز و شبان خون فشان نوای فراق

... در این درد و عنا چون بی نوایی

بیا حافظ به جان این پند بشنو

که گر از پا درافتی با سر آیی

... نهاد کشور دل باز رو به معموری

به هر کسی نتوان گفت درد او حافظ

بدان بگو که کشیده ست محنت دوری

... در دست چه اختیار داری

روزی برسی به وصل حافظ

گر طاقت انتظار داری

... چو بر طرف چمن باد بهاری

بیا حافظ به پند تلخ کن نوش

چرا عمری به غفلت می گذاری

... جمشید در حریم تو چون بندگان بپای

حافظ مقیم درگه او باش و عیش کن

کاندر بهشت بهتر از این گوشه نیست جای

... جزاک الله فى الدارین خیرا

چو بی خود گشت حافظ کى شمارد

به یک جو ملکت کاووس کى را

... تا به کى با تلخى هجر تو سازد اى صنم

روى بنما تا ببیند حافظ ما روت را

... پنجروز ایام عشرت را غنیمت دان دلا

حافظا گر پایبوس شاه دستت مى دهد

یافتى در هر دو عالم رتبت عز و علا

... که مرا نیست به غیر از تو به کس پروایی

رحم کن بر دل مجروح خراب حافظ

زآن که هست از پی امروز یقین فردایی

... گر می کشی به زورم ور می کشی به زاری

آخر ترحمی کن بر حال زار حافظ

تا چند ناامیدی تا چند خاکساری

... وز شرم گرفته عارضش خوی

حافظ ز غم تو چند نالد

آخر من دلشکسته تا کی ...

... مبرید دل ز دستم که دل دگر ندارم

دل حافظ ار بجویی غم دل ز تندخویی

چو بگویمت  بگویی سر دردسر ندارم

... قامت دلجوی توست سرو گلستان من

حافظ خوشخوان من نقد کمال غیاث

نقد کمال غیاث حافظ خوشخوان من

... مطرب چو پرده سازد شاید اگر بخواهند

از طرز شعر حافظ در بزم شاهزاده

... گر بالش زر نیست بسازیم به خشتی

ترسا بچه ای دوش همی گفت که حافظ

حیف است که هر دم کند آهنگ کنشتی