... همراه این جناب و پی این مواکبست

واثق بعفوتست فغانی که از خطا

عنوان نامه ی عملش عبد مذنبست ...

... هر سحر جلوه ی این شمع مرصع لگنست

عندلیب چمنت باد فغانی بدعا

تا صبا در سخن سرو و گل و نسترنست ...

... که حرف روشن او شمع آسمان لگنست

مثال نظم فغانی که یافت مهر قبول

سواد خامه ی او مهر خاتم سخنست ...

... تا روز حشر آبله ی جان ظالمست

هنگام حاجتست فغانی بر اردست

خود کیست آنکه اهل دعا را مزاحمست ...

... صد بار سازگارتر از شیر مادرست

شاها بگیر دست فغانی و جمع ساز

اجزای هستیش که پریشان و ابترست ...

... نهال همت او شمع آسمان لگنست

فغان ز مکر تو ای ناصبی بگو آخر

که این چه دشمنی و لاف دوستی زدنست ...

... بمدح ذات تو گویا زبان که در دهنست

به آب دیده فغانی چو مدحت تو نوشت

سواد کاغذ شعرش بنفشه و سمنست ...

... بر اهل دیده عیان شد چه جای مدح منست

بدین شرف که فغانی گدای مجلس تست

بهر کجا که رود سرفراز انجمنست ...

... کاین باغ کهن را شود امر تو مجدد

با سوز دل و دیده ی خونبار فغانی

شد در طلب گوهر وصف تو مجاهد ...

... مؤمن متحیر شد و کافر متأثر

اول طلب مهر رخت داشت فغانی

باشد به همان حسن طلب تا دم آخر ...

... فریاد ازان نفس که رسد نوبت خمار

دارد فغانی از طلب گرد مقدمت

بر رهگذار باد صبا چشم انتظار ...

... حرف رموز دو کون خواند ز نقش ضمیر

لایق این آستان نیست فغانی ولی

نزد سلیمان رواست حاجت مور حقیر ...

... مقصود دل مشتری و مقصد بایع

چیند ز ثنایت گل مقصود فغانی

آری نشود اجر کسی پیش تو ضایع ...

... یک رقم از بحر اوصافت نیارد در قلم

گر فغانی تا ابد نظم سخن بندد خیال

تا زنند از غایت همت ببام قصر دین ...

... گوش جان دوستانت باد بر نعت و درود

جسم بدخواه و مخالف از فغان و ناله نال

... آمد ثنای ذات تو در اول ورق

از دفتر سخن چو فغانی گشود فال

تا بر فراز سده ی نه پایه ی سپهر ...

... فروغ روشنی مهر اهل بیت مقام

فغانی از ازل آورد مهر حیدر و آل

بخود نساخته از بهر التفات عوام ...

... شد مرغ دلم در چمن جان مترنم

تا لذت دیدار تو دریافت فغانی

از چاشنی عیش دو عالم شده صایم ...

... امید هست که این نقد ناتمام عیار

بسکه ی تو رساند فغانی مرحوم

بصانعی که ز یک قطره چند نوع گهر ...

... هر صبح و شام همره خیل دعای تو

سازد فغانی از نفس آتشین علم

تا دهر هست در کنف سایه ی تو باد ...

... سراسر آب شد دلها که بر عمر تبه بستند

اجل حکمت نمیداند فغان زین دشمن جانی

که آمد بر سر کار خود از هر جا که ره بستند ...

... دل پیر و جوان صد پاره سرو و گل چه کار آید

جهان پرآه و افغان ناله ی بلبل چه کار آید

بماتمخانه یی هر خوبرویی موی خود برکند ...

... زبیداد فلک تا کی زهر آب آتش انگیزی

دعایی کن فغانی عاقبت محمود خواهد شد

بحمدالله که باز از عدل یعقوبی جهان پر شد ...

... وز دل خونچکان شغب میکرد

شب نمیرست از فغان تا روز

روز فریاد تا بشب میکرد ...

... تا کنم جان و دل باو تسلیم

ای فغانی بدانکه کشف رموز

نشود از تعلم و تعلیم ...