... جان من این را مگو باری چو می گویی مکن

در نمی گیرد فغانی با سیه چشمان فسون

پیش این شوخان سحرانگیز جادویی مکن

... هر لحظه مستی دگرم می رسد ز عشق

این باده کم مباد فغانی ز کاس من

... جامی بنوش و چهره چو نور چراغ کن

تا در چمن گلیست فغانی مرو برون

چون گل نماند روی بکنج فراغ کن

... بیا نظاره ی اقبال و بخت مقبل من کن

ز تابوت فغانی می رود فریاد بر گردون

بیا ایسر و گوشی بر صدای محمل من کن

... به من هرکس که روزی داشت یاری دل برید از من

ملولم چون فغانی دور از او از طعن بدگویان

اجل کوتا کند کوتاه این گفت و شنید از من

... نفسی بزرد رویی زدن و گداز کردن

بنعیم هر دو عالم نکند بدل فغانی

نظری بنازنینی ز سر نیاز کردن

... جامه ی پاره چه بینی سخن موزون بین

خیز و همراه فغانی بدر میکده آی

تشنه یی چند جگر سوخته در جیحون بین

... عاشقان را خانه تاراج عسس خواهد شدن

از پی آب حیات آمد فغانی سوی تو

همچنان لب تشنه آیا باز پس خواهد شدن

... من تنها نشین را خانه از مهتاب شد روشن

فغانی از کجا و جرعه وصلش همینش بس

که در هجرش خورد خونابه تا جانش بود در تن

... فدای راه این بالا بلندان می توان بودن

مصاحب نیستی بگذر فغانی از می و مجلس

برون در طفیل تیغ بندان می توان بودن

... ای چرخ استخوان مرا پیش زاغ کن

در بزم عیش نیست فغانی دگر قرار

می زور کرد روی بکنج فراغ کن

... جناب پیر مغان قبله ی قبول دعاست

رخ نیاز فغانی به آن جناب رسان

... بخواه ساغر و بر برگ گل گلاب افشان

مکدرست فغانی سفینه ی دل تو

بمی غبار کدورت ازین کتاب افشان

... چابک کسی نشد بگهر سفتن اینچنین

بسیار هم منال فغانی چه کافریست

با یار می کشیدن و بنهفتن اینچنین

... در خرمن خود بهر گلی بر زدی آتش

می سوز چه تدبیر فغانی هوسست این

... نخواهم کز بر من یکدمش محرم برد بیرون

چنین قهری که دارد بر فغانی آن جفا پیشه

عجب کز مجلسش یک ره دل خرم برد بیرون

... بد مستی حریف می آشام من همان

آزاد شد فغانی بیدل ز انفعال

بر هر زبان رود ز بدی نام من همان

... قطع نظر ز بودنش هست دوای او همان

شد ز نظاره ی رخت هوش فغانی ای صنم

هست بطاق ابرویت دست دعای او همان

... چو اوراق شکوفه در چمن ها باد بگشاید

فغانی گفتگوی دلبران ماه سیما کن

... به شام غم مبدل گشت روز کوته عمرم

فغانی گر نمی دانی نگاهی سوی روزن کن