... آید از خنجر او مرد مبارز به نفیر

آید از نیزه او شیر دلاور به فغان

گر شود شاخ گل افروخته از ابر بهار ...

... گوش او گویی به کرمان بشنود بی واسطه

هرکجا درکشوری آید ز درویشی فغان

او به کرمان است و از جودش به هر اقلیم هست ...

... گه خشم او ز روم برآرد همی نفیر

گه سهم او ز ترک برآرد همی فغان

در هرکجا که هست اثرهای او پدید ...

... به شام رفت وز تیغش به روم بود خروش

به روم رفت و ز سهمش به مصر بود فغان

چو روم و شام کند هند و ترک سال دگر ...

... به هند داور هند و به روم قیصر روم

ز بیم خسرو کیهان همی کنند فغان

به جای عقل یکی را به مغز در شمشیر ...

... بود در مشرق و در مغرب از او بود خروش

هست در مشرق و در مغرب از او هست فغان

شادباش ای به حقیقت ملک روی زمین ...

... که چون به جانب موصل رسید شاهنشه

به روم در ز نهیبش خروش بود و فغان

گرفت قیصر روم و سپاه او از بیم ...

... تو ایدری و از فزع جنگیان توست

درکاشغر مصیبت و اندر ختن فغان

سیماب شد تن چگلی ازنهیب سر ...

... ایدری توشاد و خرم وز نهیب تیغ توست

هم به مصر اندر خروش و هم به روم اندر فغان

خلق را معلوم شد کاندر جهان هرگز نبود ...

... مشرق و مغرب تو داری وز سر شمشیر تو

هست در مشرق خروش و هست در مغرب فغان

منت ایزد راکه در یک سال حاصل شد تورا ...

... گفتا که مه قرار نگیرد به یک مکان

گفتم که از خط تو فغان است خلق را

گفتا خسوف ماه بود خلق را فغان

گفتم نشان آبله بر روی تو چراست ...

... همی ز بهر چه گویند در هوی است هوان

فغان کنند همی دشمنان ز کینه او

بلی کند همه کس از هلاک خویش فغان

سنان نیزه او خصم را بسوزد دل ...

... به شام رفت و ز تیغش به روم بود خروش

به روم رفت و ز سهمش به مصر بود فغان

چو روم و شام کند هند را به سال دگر ...

... تاکی نهم به دل بر از اندوه عشق داغ

تاکی کنم ز هجر بتان ناله و فغان

جان پرورم به دوستی و مدح صاحبی ...

... تن بدخواه و بداندیش تو چون ناله طفل

کند اندر شکم مادر فریاد و فغان

مهر و کین تو دهد سود و زیان همه کس ...

... تا بر سر راه ای عجب پیش آمدم در تیره شب

دیدم دیاری با تعب مهمان جانی با فغان

مار اندر او ببریده دم عقل اندر او ره کرده گم ...

... من امشب همی بر سر کوی یار

زبهر دل و جان بر آرم فغان

مگر بر من عاشق مستمند ...

... گر نه بیدل گشت بلبل چون کند چندین خروش

ور نه عاشق گشت قمری چون کند چندین فغان

بوستان اکنون چو بزم خسروان آراسته است ...

... ندارم تاب تا پرتاب دارد سنبل مشکین

فغان زان نرگس و سنبل که از بی دادی هر دو

بلا بارید بر عشاق خاصه بر من مسکین ...

ای عشق تو عمرم به کران آوردی

ای هجر تنم را به فغان آوردی

ای دل تو مرا کار به جان آوردی ...