... کرد از صحرا و کوه آهنگ شهر

دید شهری پر فغان و پر خروش

آمده ز انبوهی مردم به جوش ...

... سوسن آزاد و زبان در زبان

مرغ سحر خیز و فغان در فغان

کاشف اسرار و معانی همه ...

... چند چون غنچه کشی رو در هم

نستی بحر فغان چندین چیست

رویت از باد هوا پر چین چیست ...

... بر سر ره به وداع استادند

عاشق دلشده برداشت فغان

بر رخ از خون جگر اشک فشان ...

... دیده بر بست و به رخ پرده کشید

هر دم از درد فغانی می کرد

دردمندانه بیانی می کرد ...

... بعد یکچند برآورد نفیر

که فغان از اثر چرخ اثیر

کز دلم نقد شکیبایی برد ...

... او هم آنجا به تواضع بنشست

گریه و آه و فغان در پیوست

هر چه آن قوم بیان می کردند ...

... ناله از سینه پر غصه کشید

از فغان زمزمه غم برداشت

وز مژه گریه ماتم برداشت ...

... ز ناله نغمه جانکاه برداشت

به زیر و بم فغان و آه برداشت

خیال یار پیش دیده بنشاند ...

... به شکرانه سر خود بر زمین سود

زبان از ناله و لب از فغان بست

چو غنچه خوردن خون را میان بست ...

فغان زین چرخ دولابی که هر روز

به چاهی افکند ماهی دل افروز ...

... ز حیرت کف زنان اهل نظاره

فغان برداشتند از هر کناره

که یا رب کیست این فرخنده اختر ...

... ازو پرسید دایه کای دلفروز

چرا کردی فغان از جان پر سوز

لب شیرین به افغان چون گشادی

بدان تلخی چرا بی خود فتادی ...

... ز طومار بیان حرفی نخوانده

فغان زد کای عزیز آهسته تر باش

ز تعجیل عقوبت بر حذر باش ...

... به گریه ناله جانسوز برداشت

همان آه و فغان روز برداشت

چو روی اندر شب آرد روز عاشق ...

... دم سگ حلقه بر حلقوم او بست

دمش را از فغان شب فرو بست

خروس از خواب شب شد گردن افراز ...

... ز کوی خرمی آواره گشته

ز درد دل فغان می کرد و می رفت

ز آه آتشفشان می کرد و می رفت ...

... چو برگشت از ره آن بر مصریان شاه

گرفت افغان کنان بازش سر راه

که پاکا آن که شه را ساخت بنده ...

... چو یوسف را ازان بو جان برآمد

ز جان حاضران افغان برآمد

ز بس بالا گرفت آواز فریاد

صدا در گنبد فیروزه افتاد

زلیخا گفت کین شور و فغان چیست

پر از غوغا زمین و آسمان چیست ...

... ز دل نوحه ز جان فریاد برداشت

فغان از سینه ناشاد برداشت

که یوسف کو و تخت آرایی او ...

... گهی فرقش همی بوسید و گه پای

فغان می زد ز دل کای وای من وای

تو زیر گل چو بیخ گل نهفته ...

... حریفان حال او را چون بدیدند

فغان و ناله بر گردون کشیدند

هر آن نوحه که بهر یوسف او کرد ...

... خود را به لباس بهتر آراست

از شوق درون فغان برآورد

وان ناقه به زیر ران درآورد ...

... معشوق به خانه پا فشارد

عاشق که کشد فغان به عیوق

باشد ز هوای روی معشوق ...

... ما هر دو دو یار مهربانیم

وز زخمه عشق در فغانیم

بیگانه تنیم و آشنا دل ...

... این گفت ز محنت جدایی

آن گفت فغان ز کینه کیشان

این گفت که باد مرگ ایشان ...