... از صوت شعر خوان دل افلاک پر خروش

وز زخم رودزن سر خورشید پر فغان

بر کف نهاده لعل میی کز خیال او ...

... مرد هر سو بپراگند و بر آمد بسپهر

از دلیران شغب و نعره و از شیر فغان

از چپ و راست نگه کرد خداوند و بدید ...

... شاد باش و دیر زی و بر مراد دل ببین

دوستان را با نشاط و دشمنان را با فغان

... آهوان خیمگی هر ساعتی بر کوه و دشت

بر کشیدندی بروی شیر گردنکش فغان

خاک چون اشکال اقلیدس شد از شاخ گوزن ...

... جان فرزند بداندیش تو پیش از بودنش

در عدم باشد ز بیم خنجر تو با فغان

گر زر بی مهر گیری تو خداوندا بدست ...

... از گرد جنگ دیدۀ خورشید با غبار

وز زخم کوس تارک مریخ با فغان

لرزان چو دست مردم مفلوج بر ستور ...

... زره گرد برخاست وز شهر جوش

ز مهره فغان وز تبیره خروش

برون شد سپاهی که بالاو شیب ...

... سیه شعر این زرد دیبا شود

فغان زین درختان بخیزد همه

گل و برگ و برشان بریزد همه ...

... یکی گرزش او زود بر سر زدی

فغانی ز دیو و خروشی از اوی

به خون غرقه دیو و به خوی جنگجوی ...

... ابا این بسنده دلیران کین

جهان دید پرخیل دلبر فغان

همه برده از پرده بر مه فغان

دو گلنارشان غرقه در خون شده ...

... از ایوان به کیوان برآمد خروش

زبر زآن فغان خاست و ز شهر جوش

بر آن خانه پاک آتش اندر زدند ...

... همی تا ویس بت پیکر چنان بود

جهان از دست موبد در فغان بود

عروس ار چند نغز و با وفا بود ...

... دلیری یافت ویس ماه رخسار

فغان در بست و گفت ای وای بر من

که هستم سال و مه در دست دشمن ...

... همانا گر چو من بیدل بمانی

فغان در گیتی از من بیش رانی

تو بنشینی و از من صبر جویی ...

... که و مه را ز رفتن کرد آگاه

تبیره بر در خسرو فغان کرد

که چندین راه شاها چون توان کرد ...

... به بیداری نیایی چون بخوانم

بدان تا بیشتر باشد فغانم

به گاه خواب ناخوانده بیایی ...

... ز درد من همه همسایگانم

فغان برداشتند از بس فغانم

همی گویند ازین ناله بیاسای ...

... خروش من بدرد پشت ایوان

فغان من ببندد راه کیوان

چنان گریم که گرید ابر آذار ...

... گهی چون دیوزد بیهوش گشتی

فغان کردی و پس خاموش گشتی

گهی بیخود به روی اندر فتادی ...

... چون کسی که ش جان و دل باشد ز هجر اندر نوا

من چو بلبل داشتم بسیار فریاد و فغان

لیکن آنگاهی که بود آرام جان از من جدا ...