اثر ز غنچه درین گلستان نمی بینم

فغان که اهل دلی در میان نمی بینم

چه زهر بود که چشم ستاره ریخت به خاک ...

... کنند دست یکی در گرهگشایی هم

فغان که نیست به جز عیب یکدگر جستن

نصیب مردم عالم ز آشنایی هم ...

... چو صبح حق نفس بر جهانیان داریم

فغان ز داغ غریبی برشته تر گردد

علاقه ما به قفس بیش از آشیان داریم ...

... تبخاله ها به ناله درآیند چون جرس

از درد چون شود به فغان آشنا لبم

چون گل مگر ز زخم سراپا دهن شوم ...

... از خزان زیر و زبر در یک نفس خواهد شدن

از فغان دردمندان بیضه فولاد تو

عاقبت پر رخنه مانند جرس خواهد شدن ...

... من گرفتم سرمه سا گردید چشم پرفنت

مانع آه و فغان چند کس خواهی شدن

هر کسی تنها ترا خواهد که باشی زان او ...

... تیشه فولاد خود را کرد پای انداز من

سهل باشد از فغانم گر قفس مجمر شود

بیضه چون فانوس بود از شعله آواز من ...

... آن لب میگون و آن چشم خمارین را ببین

خنده کبک است در گوشش فغان عاشقان

سرگرانی را نظر کن کوه تمکین را ببین ...

... سهیلی کز فروغش شد جگرگاه یمن روشن

فغان کز خط چراغ زیر دامن شد لب لعلی

که چون فانوس بود از پرتوش چاه ذقن روشن ...

... من آن شمعم که دست تاک می گردد پناه من

فغان بی اثر در سینه عاشق نمی باشد

چو مژگان تو باشد تیر یک ترکش سپاه من ...

... که یاد گیرد ازو پیچش کمر دادن

ترا که نامه بری هست چون فغان صایب

چه لازم است کتابت به نامه بر دادن ...

... نمی رسد چو به کس فیضی از رسیدن من

فغان که زیر فلک نیست آنقدر میدان

که داد وحشت خاطر دهد رمیدن من ...

فیض نسیم صبح بود با فغان من

بر شاخ گل گران نبود آشیان من ...

... برفروزد از شراب لعل چون رخسار او

کوه تمکینش زبان بند فغان ها گشته است

برنمی آید صدا از کبک در کهسار او ...

... به زندگی شده ام بس که بدگمان بی تو

ز جنبش نفسم چون جرس فغان خیزد

ز بس که در دهنم خشک شد زبان بی تو ...

... که بهر مشق جنون انتخاب شد هر دو

فغان که جوهر شمشیر یار و موی میان

یکی به کشتنم از پیچ و تاب شد هر دو ...

... کارفرمایی به من از غیرت همکار ده

سینه ای چون چنگ لبریز فغانم داده ای

صددهن در ناله کردن همچو موسیقار ده ...

... چو صبح هر که نفس از ره حساب زده

فغان که شبنم مغرور ما نمی داند

که خیمه در گذر نور آفتاب زده ...

... بایست عقده باز شود از دل جرس

از دل شدی گشوده اگر از فغان گره

آسان نمی توان گره از موی باز کرد ...

... نیست ممکن بوی مشک ناب را گردآوری

پهن شد در دامن صحرا فغانم گرچه من

چون جرس کردم دل بی تاب را گردآوری ...