فغان که آینه رخسار من نمی داند

که آشنایی تردامنان زیان دارد

فغان که کاسه زرین بی نیازی را

گرسنه چشمی ما کاسه گدایی کرد

... هیچ حقی نیست بر دریاکشان جمشید را

چون دل شب می زنم صایب بر آهنگ فغان

می کشانم بر زمین از آسمان ناهید را

از فغان شد سر گرانی بیش آن طناز را

ناله عاشق بود افسانه خواب ناز را ...

بشکفد پروانه چون در انجمن بیند مرا

خیزد از بلبل فغان چون در چمن بیند مرا

مصرع برجسته آهم چنین کاستاده ام ...

... از توجه رخنه در دیوار می سازیم ما

خواب ناز گل گرانسنگ است ورنه از فغان

سبزه خوابیده را بیدار می سازیم ما ...

... می کند با کاهلان این نکته تلقین آسیا

گردد از شور و فغان خواب گرانجانان سبک

خواب ما را کرد سنگین گردش این آسیا ...

اگرچه نیست غیر از کوه غم فریادرس ما را

همان خرج فغان و ناله می گردد نفس ما را

مکن تکلیف سیر گلستان ما گوشه گیران را

که باغ دلگشایی هست در کنج قفس ما را

فغان کز طالع ناساز چون گرداب در دریا

ز گردش نیست حاصل غیر مشتی خار و خس ما را ...

... نیامد گوهری در کف به جان بی نفس ما را

فغان کز پوچ مغزی چون جرس در وادی امکان

سر آمد عمر در فریاد بی فریادرس ما را ...

... دل نازک ندارد طاقت افسانه عاشق

فغان گرم بلبل می کند آتش عنان گل را

ازان کنج قفس بر من گواراتر شد از گلشن ...

... نوای شور محشر خنده کبک است در گوشش

چه پروا از فغان عاشقان آن کوه تمکین را

دلم هر لحظه از داغی به داغ دیگر آویزد ...

... جگر سوختگان مشک تتارست ترا

کوه تمکین ترا خنده کبک است فغان

دیده اشک فشان ابر بهارست ترا ...

... مگر از آه گشاید دل غمناک مرا

چون جرس گرچه نیاسود زبانم ز فغان

نشد از ناله تهی سینه صد چاک مرا ...

... که خرج آه سحر می شود نفس ما را

فغان که منزل دور و دراز وادی عشق

نکرد دل تهی از ناله چون جرس ما را ...

... چو چشم رخنه دیوار نیست خواب مرا

فغان که با همه کاوش که کرد ناخن سعی

نشد گشادی ازان غنچه نقاب مرا ...

... به زیر خاک حوالت مکن عقاب مرا

فغان که نیست جهان را سحاب تردستی

که شوید از ورق چهره گرد خواب مرا ...

... ز خجلت آب شد آن کس که آزمود مرا

فغان که همچو قلم نیست از نگون بختی

به غیر روسیهی حاصل از سجود مرا ...

... ز آفتاب خبر نیست چشم روزن را

فغان که خار علایق ز تیزدستی ها

امان نداد که سازیم جمع دامن را ...

... ز داغ لاله سیاهی نمی رود هرگز

ز دل چگونه برآرم فغان سوخته را

به عشق رغبت من تازه می شود صایب ...

... که شد گره به جگر آه لاله در صحرا

فغان که حلقه سرگشتگی ز حیرانی

احاطه کرده مرا همچو هاله در صحرا ...

... مهر از دهان بسته گشاید به روی گرم

آتش تهی کند ز فغان دل سپند را

خوش باش با شکستگی دل که عاقبت ...