گنجور

 
صائب تبریزی

رخنه در سنگ کند ناخن اندیشه ما

پنجه در پنجه الماس کند تیشه ما

باده روح در او نشأه ماتم بخشد

مگر از سنگ مزارست گل شیشه ما

 
sunny dark_mode