گنجور » خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۴

آیدین در ‫۱۴ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۸ خرداد ۱۳۸۹، ساعت ۱۵:۴۵ نوشته:

برای مصراع آخر فکر می کنم کلمه ی "چو" در شعر سکته ایجاد کرده برای وزن شعر باید بشود "چون".
من چون تو بدم تو نیز چون من باشی.
---
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

ناشناس در ‫۱۳ سال و ۹ ماه قبل، جمعه ۱۶ مهر ۱۳۸۹، ساعت ۰۹:۱۲ نوشته:

بر سنگ زدم چو کردم این کلاّشی
---
پاسخ:؟

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

بهرام مشهور در ‫۱۲ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۱ خرداد ۱۳۹۱، ساعت ۰۸:۴۷ نوشته:

در نسخه ای که ادوارد فیتزجرالد از روی آن اشعار خیّام را به انگلیسی ترجمه کرده و مورد اقبال اروپائی ها قرارگرفته ، مصرع دوّم اینگونه است :سرمست بدم چو کردم این اوباشی . از نظر منطق شعر نیز سنگ بر سبو زدن عیاشی نیست بلکه اوباشی است

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

علی در ‫۱۱ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۲۰ شهریور ۱۳۹۱، ساعت ۰۰:۱۸ نوشته:

سرمست بدم که کردم این اوباشی
در ضمن معتبرترین تصحیح مربوط به صادق هدایت است. مرحوم دکتر غنی در رابطه با دیوان حافظ نیز مشکلات زیادی داشته اند. هرچند از ارزش کار ایشان و قزوینی کم نمیکند.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

غلامحسین مراقبی در ‫۱۱ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۱۹ اسفند ۱۳۹۱، ساعت ۱۴:۴۱ نوشته:

با درود به گنجوری های پر تلاش و حاشیه نویسان گرامی
نخست این که نسخه ای که فیتزجرالد سروده هایش را از آن برگرفته، معتبر نیست، که این نا معتبری آن مجموعه، از ارزش والای سروده های فیتزجرالد نمی کاهد.
نسخه بودلیان( 158 رباعی، کاتب شیخ محمود یربوداغی،865 هجری قمری،کتابخانه اکسفورد، شماه 595 مجموعه اوزلی) که کهن ترین مجموعه رباعیات خیام است، و سرشار از رباعیات جعلی است، پاره دوم را چنین آورده:
سرخوش بودم که کردم این اوباشی
سخن آقای علی در باره غنی درست است که پژوهش های غنی کم خطا نیستند، گرچه کار هدایت نیز ناسرگی های بسیار دارد و نسخه هدایت معتبرترین نیست.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

ناشناس در ‫۸ سال و ۸ ماه قبل، یکشنبه ۱۹ مهر ۱۳۹۴، ساعت ۱۳:۵۹ نوشته:

در مصرع اول صحبت از مستی وجوانی دارد ودر مصرع دوم با تجربه که حاصل کرده است که بعد از ر مستی و شادابی خزان وشکستی آمدنیست.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

ولگرد در ‫۸ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۱۶ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۲۹ نوشته:

طبق تصحیح محمد علی فروغی مصراع دوم "سرمست بدم چو کردم این اوباشی" است.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

علی محمد در ‫۸ سال قبل، پنجشنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۰۷:۲۰ نوشته:

در بیت نخست مصرع دوم لغت «عیاشی» از خانواده ی عیش به معنی «زندگی» درست است.
از آنجایی که سبو در این شعر نماد درگذشتگانی است که کاری از ایشان ساخته نیست و گوینده ی مست نشان گر مردمانی که در حال عیش یا زندگی هستند. بنا بر این گوینده در این جا کارهایی را که می تواند انجام دهد به رخ در گذشتگانی که دستشان از دنیا کوتاه است می کشد. انجام فعل نماد زنده بودن است در مقابل خاک شدگان که نماد درگذشتگان هستند.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

روفیا در ‫۸ سال قبل، پنجشنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۰۸:۲۳ نوشته:

از ویژگی های بارز اشعار خیام حضور مرگ است،
این مرگ اندیشی براستی کیفیت زندگی آدمی را دگرگون می کند،
مثل این است که شما نویسنده داستانی هستید که میدانید چطور باید تمام شود،
و عدم حضور مرگ در زندگی مثل این است که شما نویسنده داستانی باشید که نمی توانید پایان آن را بپذیرید!
البته نویسنده اولی بهتر میداند چگونه ماجراهای داستانش را بسامان کند در حالیکه نویسنده دوم دایما صفحاتش را پاره میکند...

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

پریشان روزگار در ‫۷ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۲۱ اسفند ۱۳۹۵، ساعت ۲۲:۴۹ نوشته:

گفتاورد:
" انکار مرگ ، همان بخش تاریک جان آدمی است،
که بی آنکه بدانیم می فرسایدمان "

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

روفیا در ‫۷ سال و ۲ ماه قبل، یکشنبه ۲۲ اسفند ۱۳۹۵، ساعت ۱۲:۰۹ نوشته:

خوب است که می دانیم مرگ سرنوشت محتوم همگان است،
و جذاب و هیجان انگیز است که نمی دانیم دقیقا چه کیفیتی دارد،
هیجان انگیز است!

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

نادر.. در ‫۷ سال و ۲ ماه قبل، یکشنبه ۲۲ اسفند ۱۳۹۵، ساعت ۱۹:۳۸ نوشته:

درود بر دوستان
.. شاید بهتر باشد بگوئیم "زندگی" سرنوشت محتوم همگان است..
آیا به راستی میدانیم که "زندگی" چه کیفیتی دارد؟
به نظرم این یکی که به نظر نقد هم می رسد هیجانش بی نهایت بیشتر است دوست من!!

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

مهرداد پارسا در ‫۵ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۰ آذر ۱۳۹۷، ساعت ۰۹:۴۴ نوشته:

سخن دوستان درباره مرگ اندیشی کاملا درست است. اینکه آدمی در برابر خودش یک چشم انداز روشن داشته باشد، ولو آنکه در آن چشم انداز مرگ وجود داشته باشد، بسی بهتر از آن است که در برابر خود پرده ای از یک مه غلیط بی خبری کشیده باشد. اگر دقت کنیم آن بی خبری و غفلت و مستی ای که خیام در رباعیات خود از آن سخن می گوید با آگاهی از سرنوشت بشر حاصل می شود نه ناآگاهی از سرنوشت و سرشت آدمی. تنها آنها که کاملا به سرشت و سرنوشت بشری خود آگاهند می توانند با خیال راحت دم را غنیمت بدارند و از آینده غمی به دل راه ندهند.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

ömer hayyam sözleri در ‫۴ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۱۷ آبان ۱۳۹۸، ساعت ۱۱:۵۲ نوشته:

واقعا بسیار خوشم آمد

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

الهه در ‫۴ سال و ۲ ماه قبل، جمعه ۲۳ اسفند ۱۳۹۸، ساعت ۱۷:۵۰ نوشته:

خواهشا این شعر رو یکی بیشتر توضیح بده ، مخصوصا بیت اول!
منظور حکیم از سنگ و کاشی و سبو چیست ؟

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

جلال در ‫۴ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ فروردین ۱۳۹۹، ساعت ۰۸:۳۴ نوشته:

سلام. از حاشیه ها برابر خود شعر حظ و استفاده بردم.
سپاس و قدردانی.
ضمنا ابتدا از شکستن سبو و ادامه آن تصورم رفت که با حاشیه ها به خاکی زدم .

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

محمد پورابرهیم در ‫۳ سال و ۲ ماه قبل، دوشنبه ۱۸ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۱۳:۱۹ نوشته:

رباعی به دو مفهوم کلیدی خیامی پرداخته است یعنی ناپایداری جهان و اهمیت توجه به پدیده‌ها. شاعر شبانگاه در اوج مستی و از سر بی‌توجهی، سبویِ میِ کاشغری (کاشی) که از آن نوشیده را بر زمین می‌کوبد، اما اکنون به خود آمده و از زبان آن کوزه به خود یادآوری می‌کند که همان کوزه در دوری پیش از این فردی بوده همچون من با انبوهی از امیدها و آرزوها!
خیلی زودتر از آنکه می‌اندیشیم زندگی پایان می‌گیرد، مباد که به بیهوده بگذرد حال این بیهودگی سرمستی باشد یا روزمرگی فرقی ندارد.
فولادوند به کلمۀ کاشی مشکوک شده و حدس زده که اگر این کلمه به معنای کاشانی باشد، شعر ممکن است پس از زمان خیام سروده شده باشد اما احتمال اینکه کاشی به معنای کاشغری باشد بیشتر است چون ارتباط نیشابور با کاشغر در آن زمان بسیار تنگاتنگ بوده و هنوز هم در چین کاشغر را «کاشی» می‌نامند.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

احمد نیکو در ‫۱ سال قبل، پنجشنبه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۲۲ نوشته:

متن صحیح رباعی:

بر سنگ زدم دوش سبوی کاشی

سر مست بُدَم چو کردم این اوباشی

با من به زبان حال می‌گفت سبو

من چون تو بدم تو نیز چون من باشی

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

جمال برهمندی در ‫۷ ماه قبل، سه‌شنبه ۹ آبان ۱۴۰۲، ساعت ۲۱:۴۸ نوشته:

ته ماجرای همه به همان #هیچی ختم میشه که خیام گران قدر میفرمایند.پس با دانستن این سرنوشت لحظه بیش از پیش ارزشمند خواهد شد،لحظه را دریابیم چون تکراری در کار نیست.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

	غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
	راهنمای نوار ابزار
	پیشخان کاربر
	اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
	اعلان‌های کاربر
	ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
	خروج از حساب کاربری گنجور
	لغزش به پایین صفحه
	لغزش به بالای صفحه
	لغزش به بخش اطلاعات شعر
	لغزش به بخش حاشیه‌های شعر
	لغزش به بخش تصاویر نسخه‌های خطی، چاپی و نگاره‌های هنری مرتبط با شعر
	لغزش به بخش ترانه‌ها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر
	لغزش به بخش شعرهای هم‌آهنگ
	لغزش به بخش خوانش‌های شعر
	لغزش به بخش شرح‌های صوتی
	فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
	فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
	کپی نشانی شعر جاری در گنجور
	کپی متن شعر جاری در گنجور
	به اشتراک‌گذاری متن شعر جاری در گنجور
	مشابه‌یابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه
	مشاهدهٔ شعر مطابق قالب‌بندی کتاب‌های قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاه‌های با عرض مناسب)
	نشان کردن شعر جاری
	ویرایش شعر جاری
	ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
	شعر یا بخش قبلی
	شعر یا بخش بعدی

وزن:	مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری:	رباعی
منبع اولیه:	ویکی‌درج

ورود به گنجور

رباعی شمارهٔ ۱۶۴