گنجور

 
جویای تبریزی

علی رضا که گلی از بهار کشمیر است

مدام شاه خراسان نگاهبان بادش

ز سرد و گرم حوادث به حرمت این نام

رسد ز فیض دو معصوم دایم امدادش

چو در دلش هوس درس و بحث جا گیرد

سزد که باشد عقل نخست استادش

رسد به فضل خدا چون به سن رشد و تمیز

کناد صاحب علم لدنی ارشادش

شد از قضا چو به اسم علی رضا موسوم

‏«علی رضا» شده تاریخ سال میلادش

 
sunny dark_mode