حرف آخر قافیه

شماره ۱: بتی بروی چو لاله شکفته بر دیبا - تنم اسیر بلا کرد و دل اسیر هوا

شماره ۲: دلا تا کی همی جوئی منی را - چه داری دوست هرزه دشمنی را

شماره ۳: مرا بی وفا خواند آن بی وفا - که هرگز نگوید سخن بی جفا

شماره ۴: ای همیشه جان بدخواهان فکنده در بلا - بر تو بهروزی و پیروزی همیشه مبتلا

شماره ۵: ای مایه شده دیدن تو روزبهی را - بایسته و شایسته بهی را و شهی را

شماره ۶: نبود صعبتر از هجر بتان هیچ عذاب - که شب و روز جدا دارد از من خور و خواب

شماره ۷: اگر به بستان آسیب دید نار از سیب - بخانه باز پشیمان شده است از آسیب

شماره ۸: سر و بالایی که دارد بر سر گل مشک ناب - آفت دل‌هاست و اندر دیده‌ام چون آفتاب

شماره ۹: ز اول اردی بهشت گشت جهان چون بهشت - از قبل آنکه درد شاه جهان را بهشت

شماره ۱۰: بسرای سپنج مهمان را - دل نهادن بممسکی نه رواست

شماره ۱۱: ای آنکه چون تو زیر فلک شهریار نیست - آمد بهار خرم و کس شاد خوار نیست

شماره ۱۲: ای آنکه مر ترا بجهان در نظیر نیست - آنکو خطر نیافت ز فیضت خطیر نیست

شماره ۱۳: چو باد خزان بگذرد بر درخت - کند پرنیان بر تنش لخت لخت

شماره ۱۴: شهریارا خرمی کن کاول شهریور است - با دلارامی که با هر شادئی اندر خور است

شماره ۱۵: تا نگارین من سرائی گشت - پیشه من غزل سرائی گشت

شماره ۱۶: مرغ وفا برون ز جهان آشیان گرفت - عنقا صفت ز عالم وحدت کران گرفت

شماره ۱۷: همیشه شاه شدادی ز بخت خویشتن شاد است - بملک اندر چو پرویز است و بد خواهش چو فرهاد است

شماره ۱۸: این جهان را سایه تو باد بر سر جاودان - زانکه چندانی که هستی این جهان جان پرور است

شماره ۱۹: گوشی که در حلقه او بود لفظ تو - مالیده سفاهت هر بدگهر شده است

شماره ۲۰: ای شهی کز مهر تو چون بهرمان گردد چمست - جام می بستان که عید فرخ و جشن جمست

شماره ۲۱: بهشت من بدو گیتی بجز سرای تو نیست - مرا بهشت و سرا هم بجز برای تو نیست

شماره ۲۲: تا ماه مرا رفتن با خیل و سپاه است - هر روز مرا دل بره و دیده براه است

شماره ۲۳: ای با خدای و با همه خلق خدای راست - از داد و راستی همه پیروزئی تراست

شماره ۲۴: بدست تو ملکا ملک خسروانی هست - بدین جهانت فرمان و کامرانی هست

شماره ۲۵: بار خدایا ز مرگ منت چه آید - بی گنهان را ز غم مکش که نشاید

شماره ۲۶: ملکان را ز آسمان کبود - چون تو هرگز کریم و راد نبود

شماره ۲۷: فراق دیدن جانان دل و جانم دژم دارد - دلم پر آب و چین دارد تنم پر تاب و خم دارد

شماره ۲۸: اسب طرب و عیش تو ای شاه بزین باد - جان و تن خصمان تو پیوسته بزین باد

شماره ۲۹: خدایگان جهان را طبیب دارو داد - موافق آمد از بهر آنکه نیکو داد

شماره ۳۰: ماهی دل من بر دو دل خویش بمن داد - من هستم از او خرم و او هست ز من شاد

شماره ۳۱: دل مسکین مرا کژدم دوری بگزید - تا برفت آن صنم دلبر و دوری بگزید

شماره ۳۲: رنگ زمین زرد گشت و طبع هوا سرد - رطل می سرخ گیر بر بهی زرد

شماره ۳۳: خدایگانا با تو زمانه ساخته باد - دلت فروخته باد و تنت فراخته باد

شماره ۳۴: خدایگانا چشم دلت فروخته باد - بآتش غم جان عدوت سوخته باد

شماره ۳۵: چو باد خزان بر درختان وزید - همه کس بموی خز اندر خزید

شماره ۳۶: تا جهان باشد بکام و نام شاهنشاه باد - آفتابش تاج باد و آسمانش گاه باد

شماره ۳۷: شاه شدادی همیشه تندرست و شاد باد - تا گل و شمشاد باشد با گل و شمشاد باد

شماره ۳۸: یاد نیاری ز قندهار وز نو شاد - نیز نگوئی حدیث بصره و بغداد

شماره ۳۹: جان بدخواهان تاج خسروی رنجور باد - گنج شادی را همیشه جان او گنجور باد

شماره ۴۰: دولت خورشید شاهان جاودان بر پای باد - ملکت امید میران سرمدی بر جای باد

شماره ۴۱: آنچه ایزد خواست کرد و آنچه مردم خواست داد - شاه را بالنده کرد و تن درستش کرد شاد

شماره ۴۲: کمان برم که درین روزگار تیره چو شب - بخفت چشم مروت بمرد مادر جود

شماره ۴۳: خدایگانا دائم ترا سلامت باد - همیشه از بر تو تاج بر علامت باد

شماره ۴۴: همیشه چشم دل و جان شاه روشن باد - بروز مردیش از فتح ترک و جوشن باد

شماره ۴۵: جایگاه شاه یا برگاه یا بر تخت باد - وز بداندیشان او روی زمین پردخت باد

شماره ۴۶: از بلای دهر جان شاه گیتی فرد باد - جان بدخواهان او جفت بلا و درد باد

شماره ۴۷: چو چرخ باد خزان را بباغ راه دهد - ببرگ سبز رزان باد رنگ کاه دهد

شماره ۴۸: بجز نشاط و طرب طبع تو طلب نکند - کسی بود که ترا بیند و طرب نکند

شماره ۴۹: خسروا طبع تو روز و شب نشاط آلود باد - دشمنانت را ز دیده روی خون پالود باد

شماره ۵۰: خسروا گر دون بتاج و تخت تو محتاج باد - کار تو با ناز جفت تخت و جام و تاج باد

شماره ۵۱: خدایگان جهان را ز بخت یاری باد - عدیل دولت و اقبال و بختیاری باد

شماره ۵۲: بر سبزه همی آب روان آب دواند - وز شاخ همی باد خزان برگ فشاند

شماره ۵۳: دولت شاه جهان پاینده چون خورشید باد - ملک وعمر او چو عمر و ملکت جمشید باد

شماره ۵۴: بباغ برگ بدینار جعفری ماند - ز برگ باغ بمنسوج ششتری ماند

شماره ۵۵: این چه بند است که بر من غم آن ماه نهاد - دل من بر دوره خون زد و دیده بگشاد

شماره ۵۶: اگر بمهر من آن ماه را نیاز آید - چنانکه زود برفتست زود باز آید

شماره ۵۷: آن را که همی جست و دلم بخت بمن داد - اکنون بستاند دلم از ناز و طرب داد

شماره ۵۸: تا آفریدگار مرا رای و هوش داد - بی کس ترم نیاید از خویشتن بیاد

شماره ۵۹: هرگه که مرا ز آمدن تو خبر آید - از جان و دلم انده دیرینه برآید

شماره ۶۰: شد اسیر آن بت کو دلبر و جنگ آور بود - شمع صد مجلس و پیرایه صد لشگر بود

شماره ۶۱: ای آنکه همیشه دل تو رادی جوید - طبع تو همه گرد در رادی پوید

شماره ۶۲: ملکا کار تو بسامان باد - کار اعدای تو پریشان باد

شماره ۶۳: خدایگانا چرخ برین زمین تو باد - بروز کوشش روح الامین امین تو باد

شماره ۶۴: مخالفان ترا گردن ای ملک زده باد - بتیر محنتشان دیده دل آژده باد

شماره ۶۵: هرکه را دهر از عمادالدین بدل دوری دهد - جانش را جاوید پیش دیو مزدوری دهد

شماره ۶۶: مرا رنج بسیار و کم روزگار - بشادی کسم نیست آموزگار

شماره ۶۷: آذر فرو زو می خور شاها بماه آذر - آیین ماه آذر بوی می است و آذر

شماره ۶۸: ای مکان سعد و کان جاه و ارکان ظفر - جشن فروردین فرخ بر جهان افکند فر

شماره ۶۹: ایا ز عز و شرف تاج برنهاده بسر - زمانه بر ده همه عمر دشمنانت بسر

شماره ۷۰: تا هست جان مؤمن بدخواه جان کافر - نوروز باد خرم بر میر ابوالمظفر

شماره ۷۱: برخیز و بمیخانه خرام ای بت کشمیر - می خور که بمی گردد اندوه جوان پیر

شماره ۷۲: ای وصل تو آب و هجر تو آذر - ماننده تو نزاید از مادر

شماره ۷۳: ای چون بهشت مجلس و چون آسمان حصار - تا روز حشر باد در او شاد شهریار

شماره ۷۴: ای افسر زمانه و ای شاه روزگار - از دولت آفرید ترا آفریدگار

شماره ۷۵: ای بسته جفا با دل و گشته ز وفا دور - کرده دل من زار بقول و سخن زور

شماره ۷۶: منم ز حسرت دیدار یار زار و نزار - همی بگریم چون ابر نوبهاری زار

شماره ۷۷: ای توئی بیچارگان را چاره و فریادرس - ایزد از هر دو بند و سختی مر ترا فریادرس

شماره ۷۸: بوصل اندرون یافتم کام خویش - رهاندم ز دام غم اندام خویش

شماره ۷۹: دلشاد نشستم بمقام پدر خویش - برغم نکند سرد دلم رهگذر خویش

شماره ۸۰: رهی سوار و جوان و توانگر از ره دور - بخدمت آمد نیکو سگال و نیک اندیش

شماره ۸۱: خزان ببرد بهاء همه بهار ز باغ - ز برگ زرد بدینار زرد ماند راغ

شماره ۸۲: دیر پیوند بتی زود کسل - روی بر تافته زین تافته دل

شماره ۸۳: ایا چراغ شهان جهان امیر اجل - بدست مایه پیروزی و بتیغ اجل

شماره ۸۴: به او رمز دو مه تیر ای امید کرام - نبید خوردن بر خویشتن مدار حرام

شماره ۸۵: ای بکریمی چو ابر دختر شاه کریم - ماهت خاک قدم ملکت واصلت قدیم

شماره ۸۶: هرگه که من از طلعت تو دور بمانم - چون ماه ز روی خور بی نور بمانم

شماره ۸۷: زان زرد شد از داغ و درد رویم - زیرا که بوصل تو نیست رویم

شماره ۸۸: آرزومند روی جانانم - برود زار زو همی جانم

شماره ۸۹: هرگه که من به زلف وی اندر نگه کنم - شادی و خرمی ز دل خویش برکنم

شماره ۹۰: از دوست بمن دوش نشان آمد و پیغام - پیغام دل افروز و نشانهای غم انجام

شماره ۹۱: نهادم بر جدائی دل نهادم - نیایی تا تو باشی نیز یادم

شماره ۹۲: خدای داند کز غم چگونه رنجورم - غمان گیتی گنج است و من چو گنجورم

شماره ۹۳: هان صائم نواله این سفله میزبان - زین بی نمک ایا منه انگشت بر دهان

شماره ۹۴: سرنگون مانده است جانم زان دو زلف سرنگون - لاله گون گشته است چشمم زان دو لعل لاله گون

شماره ۹۵: فراز و نشیب است روی زمین - متاز ای برادر گشاده عنان

شماره ۹۶: به تبریز خانه برین بر زمین؟ - بکردم بدینار و در ثمین

شماره ۹۷: آن کس که بیک چشم زدن برد دل من - زد آتش افروخته در آب و گل من

شماره ۹۸: ای زدوده دل و زدوده سخن - تازه گشت از تو روزگار کهن

شماره ۹۹: بوستان زرد شد ز باد خزان - تا هوا سرد شد ز باد بزان

شماره ۱۰۰: گر ندیدی بهشت و حورالعین - اینک این مجلس امیر ببین

شماره ۱۰۱: آرامش جان من آرام روان من - روشن بتو چشم من شادان بتو جان من

شماره ۱۰۲: آواره شد از مسکن و مأوا صنم من - از طعنه بدگوی و ز بیغاره دشمن

شماره ۱۰۳: از یار بریدن بسزا وار گزیدن - مستم ز بنفشه بسمن برگ گزیدن

شماره ۱۰۴: ای دل ترا بگفتم کز عاشقی حذر کن - بگذار نیکوان را وز مهرشان گذر کن

شماره ۱۰۵: بر گرد مه ز عنبر ما هم زده سماطین - چندین هزار خوبی پنهان بزیر زلفین

شماره ۱۰۶: ایا شده ز تو مدحت گران و زر ارزان - هنر نمائی و سرمایه هنرورزان

شماره ۱۰۷: ای آفتاب روشن تابان میان گلشن - آرام شهر مائی نام تو شیر اوژن

شماره ۱۰۸: آن کس که گشت ایران ویران بدست او - بسپرد جان بدولت بر شهریار نو

شماره ۱۰۹: خداوندا به پیروزی همه گیتی گشادی تو - ز بخت و دولت پیروز ماه و سال شادی تو

شماره ۱۱۰: اکنون دهند خصمان ای شاه کام تو - واکنون کنند جان جهان را بنام تو

شماره ۱۱۱: ای شهریار یار تو بس کردگار تو - اندیشه نیست گر نبود خلق یار تو

شماره ۱۱۲: ای خسرو جوان و جوانبخت گاه نو - در خور چو اول شب شوال ماه نو

شماره ۱۱۳: ایا خسرو راد آزاده خو - ترا داده ایزد همه آرزو

شماره ۱۱۴: شد سرشگم ز آرزوی روی تو چون روی تو - وز فراق روی تو بگداختم چون موی تو

شماره ۱۱۵: امیر ابر تو فروردین فرخ باد فرخنده - مبراد از دلت شادی مبراد از لبت خنده

شماره ۱۱۶: شد از بهار خجسته سپاه برد شکسته - بر اوستاد موفق بهار باد خجسته

شماره ۱۱۷: ای بند بلا دیده و از بند بجسته - مردانه شده آمده بر شهر خجسته

شماره ۱۱۸: ای نیزه تو گوی و دل دشمن انگله - خصم تو روبهست و حسام تو بنگله

شماره ۱۱۹: ای جان بدسگالان جفت گداز کرده - وی طبع نیک خواهان انباز ناز کرده

شماره ۱۲۰: دلی دیدم بسی تیمار دیده - فراوان سختی و خواری کشیده

شماره ۱۲۱: شد پیر جهان و شد جوان باده - وز نقش و نگار باغ شد ساده

شماره ۱۲۲: ای نیکخوی مردم ای نیک خوی شاه - تو نیکخواه شاه و ترا بخت نیکخواه

شماره ۱۲۳: شادی ز دلم دور شد و خواب ز دیده - تا من نیم آن روی دلارام تو دیده

شماره ۱۲۴: ای بگرد روز از شب قمر آورده - گرد مشگین بگرد قمر آورده

شماره ۱۲۵: بر وی تو بروشنی از مهر و ماه به - زلفین تو ببوی ز مشک سیاه به

شماره ۱۲۶: مشوش است دلم از کرشمه سلمی - چنانکه خاطر مجنون ز طره لیلی

شماره ۱۲۷: مرا ز منصب تحقیق انبیاست نصیب - چه آب جویم از جوی خشک یونانی *(منتسب به چند نفر)

شماره ۱۲۸: ای درم یافته از دست تو ارزانی - ای کرم داشته ایزد بتو ارزانی

شماره ۱۲۹: ای همه از رادی و از راستی - جان و دل از راستی آراستی

شماره ۱۳۰: ای گشته یادگار ز کردار تو شهی - دیدار تو مبارک و گفتار تو بهی

شماره ۱۳۱: ای شاه جهانگیر جهاندار جهانجوی - عید است و لب یار و لب جام و لب جوی

شماره ۱۳۲: خدایا بر جهانم کام و فرمان روان دادی - بمدح و آفرین من زبان خلق بگشادی

شماره ۱۳۳: ای همه رادی و راستی و درستی - یافتی از روزگار آنچه که جستی

شماره ۱۳۴: ای پادشاه عالم بایسته پادشائی - رادی و راست گوئی پاکی و پارسائی

شماره ۱۳۵: شاه زمینی و پادشاه زمانی - جز بفریدون با هیچ خلق نمانی

شماره ۱۳۶: خدایگانا کار جهان شناخته‌ای - به تیغ سر ز همه مهتران فراخته‌ای

شماره ۱۳۷: به پیروزی شدی شاها که بازآیی به پیروزی - سر هرکس تو افرازی دل هرکس تو افروزی

شماره ۱۳۸: خداوندا تن خصمان برنج اندر بفرسودی - معادی بر زیان از تو تو از تائید بر سودی

شماره ۱۳۹: ای پیشه تو رامش و پیروزی و بهی - گل رفت و لاله رفت و ترنج آمد و بهی

شماره ۱۴۰: ای طبع تو سرشته ز رادی و راستی - دور از روان تو کژی و نارواستی

شماره ۱۴۱: ای سر رادان و راستان بدرستی - روی زمین از بلای بخل بشستی

شماره ۱۴۲: همی گذشت بکوی اندرون بت مشکوی - ز روی او شده جای نشاط و رامش کوی

شماره ۱۴۳: دلم بدیگر جای و تنم بدیگر جای - تنم بغربت و دل با تو مانده اندر وای

شماره ۱۴۴: ای آفتاب شاهان شاهی و بی قرینی - پاک از همه بلائی چون گیتی آفرینی

شماره ۱۴۵: کجائی تو این راحت جان کجائی - کجائی که هر چند خوانم نیائی

شماره ۱۴۶: چونان شدم از شادی زین نامه که گفتی - دادند بمن خط بملک دو جهانی

شماره ۱۴۷: آن ماه سرو بالا آن سرو ماه روی - از روی او دلم نشکیبد به هیچ روی

شماره ۱۴۸: ای میر اگر تو قصد بخان حرم کنی - اطراف او برتبت باغ ارم کنی