تا بود جان گرانمایه به تن

سر ما و قدم خاک وطن

بعد از ایجاد صد آشوب و فتن

بهر ایران ز چه رو در لندن

ما بزرگی به حقارت ندهیم

گوش بر حکم سفارت ندهیم

سلطنت را به امارت ندهیم

چونکه ما تن به اسارت ندهیم

حال «مارلینگ » تو را فهمیدیم

«کاکس » را گاه عمل سنجیدیم

کودتا کردن «نرمان » دیدیم

آنچه رفتیم چو برگردیدیم

آخر ای لرد ز ما دست بدار

کشور جم نشود استعمار

بهر دل سوزی ما اشک مبار

تا نگویند ز الغای قرار

ما جگر گوشه کیکاووسیم

پور جمشید جم و سیروسیم

زاده قارن و گیو و طوسیم

ز انگلستان چو بسی مأیوسیم