شطرنج مروت و کرم بردی

از جمله خسروان به بِه بازی

هم دست تو به بود اگر حالی

اسبی ز برای من بیندازی

در مصاف قضا به خون عدوش

تا به شمشیر بید گلگون باد

ای به چشمم عزیزتر گردی

کز زمین عطف دامن تو برفت

از تو باز آمدن که یارد خواست؟

شکر این آمدن که داند گفت؟

هر که در راه عشق صادق نیست

جز مرایی و جز منافق نیست

انگور شگال خورد و پینه تاک

ای رفته ز من ترا چه افسون آرد؟

کاین فرقت تو ز چشم من خون آرد

با تو چه کند رقیب تاریکت

بس نیست رقیب تو، ضیای تو؟

ابیض مظلم و کل بیاض

فی سوی العین و المفارق نور

لقد طوفت فی الافاق حتی

رضیت من الغنیمه بالایاب

این کار به زر چو زر نخواهد شد

گرچه ماهند ورچه پروین اند

از در ذم و اهل نفرین اند

سبب جنگ و ننگ و آزارند

علت رنج و خرج کابین اند

کی باشد کی، که در تو آویزم

چون در زر و سیم، مرد نو کیسه

لقد طوفت فی الافاق حتی

رضیت من الغنیمه بالایاب

از خوی بدش چنان همی ترسم

کز وی دل من بر هجر خرسندت

گیرم ار مویها زبان گردند

هر زبان صد هزار جان گردند

تا بدان شکر حق فزون گویند

شکر توفیق شکر چون گویند؟

گردیده بدست رهنمون دل من

در گردن دیده باد خون دل من

گر، خاتم مردمی نگین دارد

حقا، که ز دست نجم دین دارد

رستم جگری که بر در همت

رخش فلکی بزیر زین دارد

چرب آخر مکرمات معروفش

[...]

ای جزع تو، هم نیام و هم خنجر

وی لعل تو، هم شراب و هم ساغر

از نقش تو، نغز خامه ی مانی

وز روی تو، تیره کلبه آذر

خوی کرده زطیره عذارت مه

[...]

ای عشق تو داده بر جهان فرمان

درد تو گوارنده تر از درمان

پروانه ی خرمن غمت گردون

پروانه ی شمع عارضت دوران

در سایه زلف و نور رخسارت

[...]

تدبیر دل مرا نمی‌خواهد

جز صحبت ناسزا نمی‌خواهد

از محتشمی که هست معشوقم

پیوند من گدا نمی‌خواهد

هرگه که ز مفلسان سخن گوید

[...]