تا در جهان مکین و مکان باشد

بهرامشاه شاه جهان باشد

شاه شهاب تیر که دستش را

قوس قزح سزد که کمان باشد

باشد جهان پیر جوان تا او

[...]

ای اختری نه‌ای تو مگر اختر

گردون فضل گشته به تو انور

آن اختری که سعد بود بی نحس

آن اختری که نفع بود بی ضر

اندر بروج مدح و ثنا شعرت

[...]

ای ابر گه بگریی و گه خندی

کس داندت چگونه ای و چندی

که قطره ای ز تو بچکد گاهی

باران شوی چه نادره آوندی

بنداخت بحر آنچه تو برچیدی

[...]

ابرم که همی ز دریا بردارم

وآنگاه همی به دریا بر بارم

از خواجه عمید همی گیرم

مدحی که همی تو را دارم

مادح شدمش گرچه نه طماعم

[...]

نیکوتری به چشم من از دولت

وز نعمت جوانی شیرین تر

ماهی و نور داده تو را ایزد

سروی و آب داده تو را کوثر

پرگار حسن بر رخ تو گشته

[...]

خواهی که درد ناید بر چشمت

آنجا که ناصواب بود منگر

اکنون گمان برم که ز چشم بد

آسیب یافت چشم تو ای دلبر

یا نیست سرخ چشم تو از علت

[...]

دیبا بافی ای بت دیبا رخ

هر پیشه را به دو رخ برهانی

دیبا بافی از همه جنسی تو

چون روی خویش بافت نمی دانی

دیبای روم کس نخرد هرگز

[...]