ای دل به یمن سلطنت فقر، شاه باش

بی پا و سرپناه سریر و کلاه باش

با نیستی بساز و غم بیش و کم مخور

بر بیش و کم هر آن چه بود پادشاه باش

تا کی سپید جامه توان بود و دل سیاه؟

[...]

ای چهر بر فروخته ات، لاله زار عمر

بازآ که بی رخ تو خزان شد بهار عمر

عمرت دراز باد که آمد طرب فزا

با یاد روی و موی تو لیل و نهار عمر

سرو و گلی نیامده چون عارض و قدت

[...]

سر رفت و دل هوی تو بیرون زسر نکرد

ترک طلب نگفت و خیال دگر نکرد

چشمم سپید شد به ره انتظار و باز

از گرد رهگذار تو قطع نظر نکرد

به گذشت عمر و سروقد من دمی زمهر

[...]

بنگر صفای جام و می لعل فام را

کز باده فرق می نتوان کرد، جام را

نازم به بزم دُردکشان کز فروغ جام

از هم تفاوتی نبود، صبح و شام را

در طی راه عشق چو خامند، پختگان

[...]

عید است و کرده دلبر من دست و پا خضاب

خوش رنگ تازه ریخته از بهر دل بر آب

دارد برای بردن دل، شیوه ها به چشم

ریزد بر آب رنگ و بَرَد دل ز شیخ و شاب

تنها نه من ز نرگس مستش شدم ز دست

[...]

ای پایه ی جلال تو آن سوتر از جهات

برتر بود مقام تو زادراک ممکنات

جایی رسیده ای ز جلالت که آمده

در عالم تصور ذاتت، عقول، مات

فرخ سلیل حجت حق، عسکری تویی

[...]

دور نمودم تا فلک از آستان دوست

دارم تن و دلی چو دهان و میان دوست

دارم دل شکسته و دانم که جای او است

ورنه به دل علاقه ندارم به جان دوست

تا از خودی تو اثری است، گرچه نام

[...]

بسیار زلف پرشکن و پرخم اوفتد

بر روی تو چه دلربایی زلفت کم اوفتد

درهم شود چو خاطر من وضع روزگار

بر روی تو چو طره ی تو در هم اوفتد

باشد رقیب دیو و دهانت، نگین جم

[...]

چون کارها موافق تقدیر می‌شود

ابله کسی که غره به تدبیر می‌شود

در هر زمان هر آن چه مقدر شده شود

تقدیم نی ز سعی و نه تأخیر می‌شود

ساقی شتاب کن که زبس عمر تندروست

[...]

ای دل به راه عشق بتان استوار باش

گر سر رود ز ره مرو، و پای دار باش

گسترده دام ها پی صید تو، دیو نفس

پا در ره طلب چو نهی، هوشیار باش

گر طالبی ز دام رهی، ترک دانه کن

[...]

یاد آیدم چو محنت ایام سخت خویش

بر تن درم چو مردم دیوانه رخت خویش

بیمار درد هجرم و مرگم بود طبیب

دارم دوا زخون دل لخت لخت خویش

پشمین کلاه خویش به سلطان نمی دهم

[...]

امروز قلب عالم امکان بود ملول

روز مصیبت است و گه رحلت رسول

باشد ملول گر دل خلقی شگفت نیست

که امروز قلب عالم امکان بود ملول

کشتی چرخ غرقه ی طوفان اشک شد

[...]

ما را کجا به کوی تو ممکن بود وصول

که آنجا خیال را نبود قدرت نزول

طول زمان هوای تو از سر بدر نبرد

اصلی بود محبت و الاصل لا یزول

گفتم به عقل چاره کنم، درد عشق را

[...]

ای در وجود تو کون و مکان عدم

نتوان حدوث ذات تو را فرق از قدم

با نسبت وجود تو هستی کائنات

مانند هستی قطرات است نزد یَم

«لَولاکَ لَما خَلَقتُ اللَفلاکَ» در ثبات

[...]

ای آفتاب از مه روی تو آیتی

تاریک شب ز ظلمت مویت کنایتی

جز پیر می‌فروش پی دفع درد و غم

از هیچ کس به عمر ندیدم کفایتی

سرو چمن ز قامت دلجوت جلوه‌ای

[...]

ساقی به یاد لعل تو چون ساغر آورد

ما را به دور اول از پا درآورد

آن سرزمین که چون تو پری زاید آدمی

نبود عجب که خارگل احمر آورد

گویند سرو را ثمری نیست ای عجب

[...]

شکر خدا که از اثر بخت کامکار

نخل امید را ثمر عیش گشت بار

ز الطاف بی شمار شهنشاه دادگر

گردید سرفراز امیر بزرگوار

شاه زمانه ناصر دین شه که خسروان

[...]

چون شمع گر به بزم وفا ترک سرکنی

سر پیش عاشقان رخ دوست برکنی

اول قدم کزین تن خاکی برون نهی

در ملک جان به حضرت جانان گذر کنی

گیری اگر حجاب دوئیت زچشم دل

[...]

ای آن که بر مزار غریبان کنی گذار

آهسته پای نه که بود چشم و روی و سر

آهسته پای نه که به هر جا کنی گذار

بر پیکر لطیف عزیزی بود گذر

این خفته زیر خاک که خوارش نمود مرگ

[...]

ای خواجه که کار توام مدح و ثنا بود

هرجا که نام نیک تو تحریر می‌شود

ویران شدم چنان که به فکر عمارتم

هرچند خواجه زود قتد دیر می‌شود

دارم یکی سرا که بر او تند اگر وزد

[...]