ملک با تاج زر کرد عزم درگاه

چو صبح صادق آمد در سحرگاه

روان بر کوه خنگ کوه پیکر

بر اطرافش غلامان کمر زر

تتاری ترک بر یک سوی تارک

[...]

شب تاری به روز آورد جمشید

به شب بنوشت مکتوبی به خورشید

مطول رقعه ای ببریده در شب

چو زاغ شب به دنبالش مرکب

که در هندوستان سنگین وطن داشت

[...]

تو ای جان من ای بیمار چونی؟

درین بیماری و تیمار چونی؟

گلی بودی نبودت هیچ خاری

کنون در چنگ چندین خار چونی؟

ترا همواره بستر بود گلبرگ

[...]

چو از اغیار مجلس گشت خالی

صنم از حال جم پرسید حالی

که: «آن مسکین حبیبم را چه حالست؟

درین غربت غریبم را چه حالست؟

یکایک قصه جمشید گفتند

[...]

بنام آنکه نامش حرز جان است

ثنایش بر تر از حد زبان است

انیس خلوت خلوت گزینان

جلیس مجلس تنها نشینان

شفا بخشنده دلهای بیمار

[...]

در آن غمنامه چون داد سخن داد

دل خود در میان نامه بنهاد

بپیچید و نهادش پیش شکر

که: «این غمنامه من پیش جم بر

بگو او را اگر داری سر ما

[...]

مرا در جام خون دل مدام است

برون زین می بر اهل دل حرام است

می ام عشق است و جز سودای آن می

گر آید در سرم، سودای خام است

هر آنکس را که مهر دوست با جان

[...]

خراباتی و رند ست آشکارا

چو بینم آن حریف مجلس آرا

به بویش می کنم این مستی از می

وگر نه می چه در خوردست مارا؟

به یادش خون خم خوردیم لیکن

[...]

شب دوشین بت نوشین لب من

چو می کرد از برم عزم جدایی

بدان تاریکی اش در برگرفتم

چه گفتم؟ گفتمش کای روشنایی،

چو آخر داشتی با آشنایان

[...]

بدو مهراب گفت ای افسر روم

به تو آباد باد این کشور روم

کنون در زیر این پیروزه چادر

کسی را نیست چون خورشید دختر

کسی دانم به تنهایی نسازد

[...]

ملک گفتا مباد ای صبح اصحاب

کزین معنی شود خورشید در تاب!

تو چون روز از چه کردی راز پیدا

دریدی پرده همچون صبح شیدا

ملک پر کینه شد از گفت مهراب،

[...]

چو صبح از کوه بنمود افسر زر

ز کوه آمد برون خورشید خاور

پس افسر بر سمند عزم بنشست

به ناز آورد باز رفته از دست

ز شهرستان به سوی دژ روان شد

[...]

چو شاه چین علم بفراخت بر بام

نگون شد رایت عباسی از شام

به قیصر قاصدی آمد سحرگاه

که اینک می رسد شادی شه از راه

ز درگه خاست آواز تبیره

[...]

چو خورشید فلک برداشت از چین

می یاقوتی اندر جام زرین

ملک در گفت و گوی عزم میدان

سر زلف سیه را ساخت چوگان

سر بدخواه در چوگان فکنده

[...]

چو این شهباز زرین بال خاور

پرید اندر هوا با رشته زر

هزاران زاغ زرین زنگله ساز

بسوی باختر کردن پرواز

به صحرا رفت لشکر فوج بر فوج

[...]

فرستاد افسر و خورشید را خواند

بر خود چون مه خورشید بنشاند

حدیث صید گاه و شیر و جمشید

حکایت کرد یک یک پیش خورشید

بدو گفت این پسر خسرو نژادست

[...]