بیا ای عشق پر افسون و نیرنگ

که باشد کار تو گه صلح و گه جنگ

گهی فرزانه را دیوانه سازی

گهی دیوانه را فرزانه سازی

چو بر زلف پریرویان نهی بند

[...]

به دارالملک گیتی شهریاران

به تخت شهریاری تاجداران

به دل داغ تمنای تو دارند

به سینه تخم سودای تو کارند

به سوی ما به امید قبولی

[...]

زلیخا داشت از دل بر جگر داغ

ز نومیدی فزودش داغ بر داغ

بود هر روز را رو در سپیدی

بجز روز سیاه ناامیدی

پدر چون بهر مصرش خسته جان دید

[...]

چو از مصر آمد آن مرد خردمند

که از جان زلیخا بگسلد بند

خبرهای خوش آورد از عزیزش

تهی از خویش و پر کرد از عزیزش

گل بختش شگفتن کرد آغاز

[...]

عزیز مصر چون آن مژده بشنید

جهان را بر مراد خویشتن دید

منادی کرد تا از کشور مصر

برون آیند یکسر لشکر مصر

ز اسباب تجمل هر چه دارند

[...]

زلیخا کرد ازان چشمه نگاهی

برآورد از دل غمدیده آهی

که واویلا عجب کاریم افتاد

به سر نابهره دیواریم افتاد

نه آنست اینکه من در خواب دیدم

[...]

سحرگاهان که زد چرخ مکوکب

ز زرین کوس کوس رحلت شب

کواکب نیز محفل برشکستند

به همراهی شب محمل ببستند

شد از رخشانی آن زر فشان کوس

[...]

چو دل با دلبری آرام گیرد

ز وصل دیگر کی کام گیرد

کجا پروانه پرد سوی خورشید

چو باشد سوی شمعش روی امید

نهی صد دسته ریحان پیش بلبل

[...]

دبیر خامه ز استاد کهن زاد

درین نامه چنین داد سخن داد

که چون یوسف به خوبی سربرافراخت

دل یعقوب را مشعوف خود ساخت

به سان مردمش در دیده بنشست

[...]

خوش آن کز بند صورت باز رسته

ز سحر چشمبندان چشم بسته

دلش بیدار و چشمش در شکر خواب

ندیده کس چنین بیدار در خواب

بپوشیده ز ناپاینده دیده

[...]

چو گردد کشته پنهان ماند این راز

ز کشته بر نیاید هرگز آواز

یکی گفت این به بی دینیست راهی

که اندیشیم قتل بی گناهی

اگر اسب جفا رانیم آخر

[...]

جوانمردان که از خود رستگانند

به کنج بیخودی بنشستگانند

ز قید طبع و کید نفس پاکند

به راه درد و کوی عشق خاکند

نه زیشان بر دل مردم غباری

[...]

فغان زین چرخ دولابی که هر روز

به چاهی افکند ماهی دل افروز

غزالی در ریاض جان چرنده

نهد در پنجه گرگ درنده

چو یوسف را به آن گرگان سپردند

[...]

بنامیزد چه فرخ کاروانی

کز ا یشان آب جویان کاروانی

چو دلوی برکشد ناگه ز چاهی

شود طالع ز برج دلو ماهی

سه روز آن ماه در چه بود تا شب

[...]

چو مالک را برون از دست رنجی

فرو شد پای ازان سودا به گنجی

نمی آمد به روی آن دلارای

در آن ره بر زمین از شادیش پای

به بویش جان همی پرورد و می رفت

[...]

به چارم روز موعود یوسف خور

چو زد از ساحل نیل فلک سر

به یوسف گفت مالک کای دلارای

تو همچون خور کنار نیل کن جای

ز خود کن گرد ره را شست و شویی

[...]

زلیخا بود ازین صورت تهی دل

کزو تا یوسف آمد یک دو منزل

ولی جانش ازان معنی خبر داشت

ز داغ شوق سوزی در جگر داشت

نمی دانست کان شوق از کجا خاست

[...]

چه خوش وقتی و خرم روزگاری

که یاری بر خورد از وصل یاری

برافروزد چراغ آشنایی

رهایی یابد از داغ جدایی

چو یوسف شد به خوبی گرم بازار

[...]

نه تنها عشق از دیدار خیزد

بسا کین دولت از گفتار خیزد

درآید جلوه حسن از ره گوش

ز جان آرام برباید ز دل هوش

ندارد بیش ازین دلاله کاری

[...]

چو دولت گیر شد دام زلیخا

فلک زد سکه بر نام زلیخا

نظر از آرزوهای جهان بست

به خدمتگاری یوسف میان بست

ز زرکش جامه های خز و دیبا

[...]