علاج عاشق مسکین حبیب می‌داند

که داروی دل غمگین طبیب می‌داند

غریب نیست اگر حال ما نمی‌دانی

که حال زار غریبان غریب می‌داند

غمی که می‌کشم از درد دوست می‌دانم

[...]

نظر کنید که آن شهسوار می‌گذرد

قرار جان من بی‌قرار می‌گذرد

اگر نه قصد هلاک منش بود در دل

چنین کرشمه‌کنان بر چه کار می‌گذرد؟

دریغ صید نزارم از آن به زاری زار

[...]

اگر طریقه تو جمله ناز خواهد بود

وظیفه من شیدا نیاز خواهد بود

مرا چه دیده بروی تو باز شد در دل

بغیرت از سر غیرت فراز خواهد بود

چراغ مجلس هر کس مشو وگرنه چو شمع

[...]

سلام من سوی آن شاه سرفراز برید

پیام من بر آن ماه دلنواز برید

بنازنین جهانی نیازمندی ما

از این شکسته مهجور پر نیاز برید

ببارگاه سلاطین پناه معشوقی

[...]

بر آستان خرابات عشق مستانند

که نقد هر دو جهان را بهیچ نستانند

براق همت عالی بتازیانه شوق

در آن فضا که بجز دوست نیست میرانند

ز هر چه هست بکلی دو دیده بردوزند

[...]

صباح عید ز بهر صبوح برخیزند

بر آتش دل ما آب زندگی ریزند

بحال گوشه نشینان بغمزه پردازند

هزار فتنه بهر گوشه ای برانگیزند

نفس نفس چو مسیحا ز لب شفا بخشند

[...]

ز شست عشق چو تیر بلا روان کردند

نخست جان من خسته را نشان کردند

کسی که زد قدمی در ره وفاداری

بهر جفا و بهر جورش امتحان کردند

مس وجود دهی کیمیای عشق بری

[...]

دلا بنال که یاران نازنین رفتند

بغم نشین که رفیقان بیقرین رفتند

باهل دهر میامیز و گوشه ای بنشین

که همدمان وفاپیشه گزین رفتند

دل شکسته ما را بر آتش افکندند

[...]

امیر قافله کوس رحیل زد ای یار

چرا ز خواب بطالت نمیشوی بیدار

میان بادیه تو خفته ای و از هر سو

برای غارت عمر تو قاصدان در کار

دلا نگر که رفیقان همنفس رفتند

[...]

زهی بوعده وصل تو جان ما مسرور

بیا که چشم بد از تو همیشه بادا دور

چگونه دیده بدوزم ز منظرت که ندید

نظر نظیر تو در کائنات یک منظور

کسی که طلعت حسن عذار عذرا دید

[...]

ترا ز حال من زار مبتلا چه خبر

که شاه را ز غم و درد هر گدا چه خبر

تو نازنین جهانی و ناز پرورده

ترا ز سوز درون و نیاز ما چه خبر

چو دل ز مهر نگاری نهشته ای ایمه

[...]

اگر طریقه آن دلرباست عشوه و ناز

وظیفه من آشفته نیست غیر نیاز

منم چو شمع و غم عشق دوست چون آتش

مرا نصیبه از آن آتش است سوز و گداز

گهی ز فکر دهانش مراست عیشی تنگ

[...]

بیار ساقی گلرخ شراب ناب امروز

که همچو نرگس مستت شوم خراب امروز

بیا که حاصل عمرم زمان صحبت تست

بسان عمر برفتن مکن شتاب امروز

مرا که کعبه سر کوی تست ممکن نیست

[...]

اگر تو محرم عشقی مگوی اسرارش

چو جان خویش ز خلق جهان نگهدارش

ز سر عشق خبر دار نیست هر عاشق

حدیث عشق ز منصور پرس و از دارش

چو لاله تا ز غمش داغ بر جگر دارم

[...]

دلی که عشق حقیقی کند سرافرازش

سزد که باز نگوید به هیچکس رازش

دلا دو دیده بدوز و بغیر شه منگر

اگر ز غیرت او واقفی و از نازش

اگر سواره عشقی و طالب معراج

[...]

سحر ز هاتف غیبم رسید مژده به گوش

اگر تو طالب یاری به جان و دل بخروش

مگوی راز بهر کس چو دیک منمائی

دهان بسته برآور چو خم صهبا جوش

بخواب دیده که از دوست گشته ای مهجور

[...]

ز حد گذشت فراق تو ای فرشته خصال

بیا و تشنه دلان را بده زلال وصال

ز من بریدی و رفتی ولیک پیوسته

خیال روی تو میگرددم بگرد خیال

اگر نه از سر کوی تو میکند گذری

[...]

منم که با تو زمانی وصال می‌بینم

به جای وصل همانا خیال می‌بینم

بر آستان که بهشتم بهشت را تا من

بر آستان تو خود را مجال می‌بینم

تویی به لطف درآمیخته به من یا من

[...]

دو دیده بر سر راه امید می‌دارم

که کی بود که رسد قاصدی ز دلدارم

کراست زهره که آرد ز یار من خبری

و یا ز من ببرد خدمتی سوی یارم

چگونه نامه نویسم بخدمت تو که من

[...]

چو قدر دلبر و آداب عشق ما دانیم

بیا که روی تو بینیم و جان برافشانیم

جمال صورت جان بر در تو تا دیدیم

در آن کمال که صورت نگاشت حیرانیم

ورای حسن ترا دلفریبی و ناز است

[...]