ز پرتو علم خلعت مغرق خور

سحر شد آستی و دامن جهان پرزر

رخی کز آبله مانند نقش کمخا بود

نمود اطلس خانبالغی زشوکت و فر

بتخت کت چوبر آمد نهالی زر بفت

[...]

بهار آمد و کتان بجنک مویئنه

کشید از سپه خویشتن تمام حشر

نوشت نامه باتباع خویشتن مخفی

که رخت حزم بپوشید هان زهر کشور

که پوست پوش ددی چند بهر کینه ما

[...]

وشق بکیش چو این قصه گفت گرمانه

زخشم بر تن وی موی گشت چون خنجر

بطیره گفت کتان کرده است این خنکی

منش زهم بدرم تا شود هباوهدر

که باشد او بجهان باردلت انبانی

[...]

شه سمور بعرض سپه علامت را

علم نمود ز پر همای بر افسر

نمود پوشن و جوشن زپشت شیر وپلنگ

شده بتوسن ابلق سوار هر صفدر

زهر دوروی کشیدند صف و آرایش

[...]

یکی ز لشکر موئینه تیغ تیز بکف

سنانش سوزن و انگشتوانه اش مغفر

نبرد از سپه بندقی و کتان خواست

بهادری قرمی ازکمینه جست بدر

زپیشک کله جبه او یکی ناچخ

[...]

در آن قتال دله صدر روی گردانید

بداد ابلق سنجاب پشت و کرد حذر

گریختند همه پیش برها چون بز

نایستاد کول نیز گرچه داشت چپر

نمود اگر چه بکین جبه پوستین جبه

[...]

سپیده دم که شدم حله پوش حجله و سور

(ویلبسون) ثیابا شنیدم از لب حور

بگوش شه کلهی این ندا زخازن خلد

رسید کای شرف تاج قیصر و فغفور

خراب چون که شد از روغن چراغ لباس

[...]

مگر فرشته رحمت درآمد از درما

که شد بهشت برین کلبه محقر ما

رسد بر اطلس زمرتبت سرما

گهی که شاهد والا در آید از درما

جهان که شست بصابون مهر جامه چرخ

[...]

رونق عهد شبابست دگر بستانرا

میرسد مژده گل بلبل خوش الحانرا

رونق حسن بهاریست دگر کتانرا

گرم بازار زشمسی شده تابستانرا

انکه دستار طلا دوز علم گردانید

[...]

مهل که گیوه بنوتن غرت چو نیست کلا

که دوست نیست اثر دایما و دشمن ابا

تمع نه رخت مهن بوکه نت و گوبا لوت

بنی مغاره سنغرایز جمش میوا

نمیذنم که که بوتن چو شرم کی حدنی

[...]

بیا که قصرامل سخت سست بنیادست

بیار باده که بنیاد عمر بر بادست

بنای جبه کرباس سست بنیادست

بیار صوف که بنیاد پنبه بر بادست

ز آرزو نرساند برخت دست آنکس

[...]

خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

به قصد جان من زار ناتوان انداخت

مرا اگر چه ببسترلت کتان انداخت

ز روی صوف نظر بر نمیتوان انداخت

زخرمی که در آمد بسایه فرجی

[...]

کسی بحضرت او ره نبرد وتنها نیست

جدانگشت زمانی زما و بی ما نیست

بحسن اطلس چرخی سپهر والانیست

مثال تافته خورشید عالم آرا نیست

ببقچه منگر کوتهی شد از والا

[...]

میان ما و جمالش محبت ازلیست

که حسن دوست قدیمی و عشق لم یزلیست

میان ما و مرقع محبت ازلیست

کوه ملمع رنگین و خرقه عسلیست

بجیب سر یقه در پرده دگمه پا برجای

[...]

اگر چه عرض هنر پیش یاربی ادبیست

زبان خموش ولیکن دهان پر از عربیست

ز اطلس فلکم پرده در طنبیست

بطاقچه مه و خور جام و کاسه حلبیست

بپرده شاهد کمخاو جلوه کرمیخک

[...]

خطت که بر خط یاقوت مینهم ترجیح

نوشته است بر آن لعل لب که (انت ملیح)

بزشم نرم که بر پنبه مینهم ترجیح

زفوطه برکت گردد این حدیث صریح

بجیب جامه مثقالی سفید خطیست

[...]

گره زطره عنبرفشان کشید و گشاد

هزار نافه صبا در میان کشید و گشاد

زبغچه بند دلم چون روان کشید و کشاد

زرختها بخود اول کتان کشید و کشاد

زکیسهای گریبان و یقهای بناف

[...]

رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

چنان نماند چنین نیز هم نخواهد ماند

نشان پوشی و نقش علم نخواهد ماند

نماند بندقی و ریشه هم نخواهد ماند

بپوستین توانگر حسد مبر درویش

[...]

که برگذشت که بوی عبیر می‌آید

که می‌رود که چنین دلپذیر می‌آید

ز جیب تافته بوی عبیر می‌آید

سجیف دامن او دل‌پذیر می‌آید

به ره گذشت یکی بقچه در بغل گفتم

[...]

ایا صبا گرت افتد بسوی دوست گذار

نیازمندی من عرضه ده بحضرت یار

بارمک ارفتدت ایسجیف صوف گذار

نیازمندی زردک بکو بآن دلدار

چو کرد دامن او گیر وانگهی بلباس

[...]