نگارا شبی همنشین باش با من

چو بخت مساعد قرین باش با من

ز رفعت مه آسمانی زمانی زمانی

نشسته به روی زمین باش با من

ز اندوه هجران حزین است جانم

[...]

چه کاریست خوش دل به جانان سپردن

چو افتد به جان کار دل جان سپردن

به هرگام دشواریی پیشت آید

نشاید ره عشق آسان سپردن

چون آن کافر آید به یغما چه چاره

[...]

بود جمله لطف آن زنخدان ساده

ولی باشد آن غبغب از وی زیاده

نه غبغب بلورینه جامیست گویی

نهاده در او سیبی ازسیم ساده

همانا کزان عارض آب لطافت

[...]

چو روباه در بیشه شیر باشد

زید ایمن از زخم چنگال گرگان

ز بیداد خردان امان یابد آن کس

که گیرد وطن در جوار بزرگان

تک و پوی خامه درین طرفه نامه

که جامی بدو کرد طبع آزمایی

به وقتی شد آخر که تاریخ هجرت

شود نهصد ار هشت بر وی فزایی

بود گرچه جام می لاله‌گون تلخ

ولی جام هجرست از وی فزون تلخ

گر این هر دو تلخ است لیکن به اغیار

بود یار می خوردن از حد برون تلخ

ز هجران بدانگونه تلخست عمرم

[...]

مه من که هرگز گزندت نه بینم

فراق توام سوخت چندت نه بینم

بصد سر و نازم اگر دیده افتد

یکی همچو قد بلندت نه بینم

به پایت چه ریزم که چیزی ندارم

[...]

الهی بسر دفتر حکمت الله

بنی آدم ایینه قدرت الله

الهی بشمع جمال محمد

که بر غیر زد آتش غیرت الله

الهی بنور علی آنکه افراخت

[...]

مکن تکیه بر مسند عمر فانی

که سر رشته عمر بر بیوفایی است

نگه کن بسلطان خلیل سرافراز

که چون غرقه در خون ز تیغ جدایی است

بفرمان شاهی فدا کرد جان را

[...]

محبا حبیب الله آن مظهر لطف

سپهر شرف آفتاب سعادت

ز غیبش خدا داد مولودی الحق

که آفاق روشن شد از آن ولادت

کمال سعادت بود ظاهر از وی

[...]

گل باغ دل میر محمود محروم

که نخل قدش مرگ برکند از بیخ

به بیمثلیش این دلیلی تمامست

که شد میر محمود بی‌مثل تاریخ

گمان نیست بعد از کمند تو رستن

که خواهند مردم یکی جا نشستن

بود از ازل لطف حق همنشینت

ز زلف تو جان چون شود فارغ آیند

که هر رشته‌ای بر رشته‌ای هست پیوند

به تیری ز مژگان نواز این دلم را

از آن چشم سحار این جور تا چند

شکر گر مکرر کند نام خود را

[...]

چو چشم تو من فتنه جویی ندارم

چو زلف تو آشفته خویی ندارم

چنان کرد عشقت مرا پیش مردم

که جز اشک خود آب رویی ندارم

ز اشکم به هر سو روان گشته جویی

[...]

اگر از دهان تو زد لاف پسته

نرنجی که آید به خدمت شکسته

و گر دم زد از جعد زلفت بنفشه

بیارند پیش تواش دست بسته

به رقص ایم از شادمانی در آن دم

[...]

دلم رفت و جان حزین هم نماند

ز عمر اندکی ماند و این هم نماند

سرم خاک آن در شد و زود باشد

که گردش بروی زمین هم نماند

نشسته بخون مردم چشم، دانم

[...]

اگر چون تو سروی ز جایی برآید

شود رستخیز و بلایی برآید

خدا را، لب خود بدشنام بگشا

که از هر زبانی دعایی برآید

تو سلطان حسنی و عالم گدایت

[...]

بر آنم که از دلبران بر کنم دل

نه سهل است کار چنین رب سهل

تو توفیق ترک هوا بخش یارب

که این شیوه آسان نماییست مشکل

دلا تا بکی سازد از ساده لوحی

[...]

چو از غم کنم چاک پیراهنم را

ز مردم کند اشک پنهان تنم را

چه سان با قد خم کنم عزم کویش

گرفتست خار مژه دامنم را

غمت دانه ها می فشاند ز چشمم

[...]