که دست از هوایِ تو بر سر ندارد

که چشم از فراقت به خون تر ندارد

جمادست نه جانور هر که شوری

ز شیرینِ عشقِ تو در سر ندارد

درین آشیان خانه مرغی نبینم

[...]

خرد را که می ننگ و نامش بسوزد

بده تا حلال و حرامش بسوزد

به بد گفتن ما فقیه فسرده

زبان در مکش گو که کامش بسوزد

مدام از پی ما چه تشنیع دارد

[...]

که را طاقت امتحان تو باشد

مگر آن کسی را که آن تو باشد

چو من عاجزی مستمندی حزین را

کجا طاقت امتحان تو باشد

ترا عاشقی دین برافکنده باید

[...]

پیاپی بده ساقیا شیرهٔ رز

که دارد نشاطی عصیر زبان گز

اگرچند فرق است بر شیره می را

چو از رنگ بسّد به تخصیص بر کَز

ولیکن به وقت ضرورت به پشمین

[...]

دگر باره پیرانه سر درفتادم

به چنگالِ شوخی دگر درفتادم

گذر بر صراطِ رهِ عشق کردم

بلغزید پایم ز سر در فتادم

ز بس کآرزومند بودم به شیرین

[...]

ز می توبه کردم ز مستی نکردم

نگفتم دگر گِردِ مستان نگردم

اگر بوده ام دامن آلوده از می

چو بر آبِ رز بود خونی نکردم

اگر جرأتی رفت الحمدُلله

[...]

ز عمرم چه حاصل چو یاری ندارم

بمردم ز غم غم گساری ندارم

به جز مغز پالودن و فکر کردن

به دنیا دگر هیچ کاری ندارم

ز من نیست بی کارتر در جهان کس

[...]

چنان آرزومندِ دیدارِ اویم

که جان می‌رسد بر لب از آرزویم

چه ها می‌رسد بر سر از دستِ هجر

به نامحرم این قصه چون باز گویم

از آن گه که محرومم از رویِ خوبش

[...]

مرا هاتفی داد ناگاه توبه

بگو گفت استغفرالله توبه

بگفتم ز می توبه کردم خدایا

به رغبت، نکردم به اکراه توبه

شب و روز اورادِ من توبه باشد

[...]

لبت چشمه و خضر گردش نشسته

نبات است کز طرف کوثر برسته

تعالی الله آخر که دیده ست لعلی

میانش ز دردانه ها رسته رسته

از آن رسته ها گویی افتاد در شک

[...]

میان من و دوست چون شد یگانه

نماند به جز دوست کس در میانه

چو با دوست افتاد کار از دو جانب

دویی جمله معدوم شد در یگانه

چو بیرون از او نیست از خود چه لافی

[...]

خوشا آبِ انگور در آبگینه

چو سیمابِ لرزان درونِ قنینه

حریفِ موافق ندیمِ موفق

بت مهربان بی‌رقیب به کینه

من و جام می هر کسی را غذایی

[...]

ز ما برشکستی و از ما بجستی

بر آنی که از زحمتِ ما برستی

دلِ ما ببردی سرِ ما نداری

درست است اگر ماجرا برشکستی

خیال تو از چشم ما نیست غایب

[...]

مرا جز تو باری نباشد مرادی

که وحدت نبودست بی اتحادی

به عقد ِ بناگوشِ تست اعتقادم

جز اینم نباشد دگر اعتقادی

اگر نه به تو زنده باشم چه باشم

[...]

برفتی و ما را به هجران سپردی

بس از عشوه بازآ که از حد ببردی

تصور نبودم فراموشی از تو

دریغا که بر مَنسیانم شمردی

به خار ستم چشم عقلم خلیدی

[...]

برفتی و ما را فراموش کردی

شراب مُرَوَّق بسی نوش کردی

چو نامم برآمد زبان در کشیدی

به زنهار انگشت در گوش کردی

چه کردیم از بی‌وفایی که ما را

[...]

چرا سر به پیوندِ ما در نیاری

مگر خود سرِ تنگ دستان نداری

نه زر در ترازو و نه زورِ بازو

نه رویی که کارم برآید به زاری

عجب این که هر دم بسوزی دلم را

[...]

دروغ است کی کرده ام توبه از می

من و توبه از می ، ز می توبه هی هی

نخواهم دگر خورد گفتم و لیکن

نگفتم که کردم به کُل توبه از می

به حکم الی اَصّلِه کُلُّ شیء

[...]

مرا با تو ای یار سری‌ست جانی

نداند کسِ دیگر الا تو دانی

به بویِ توام زنده الحمدالله

همین است سرمایه ی زندگانی

ز مبدایِ فطرت گرفته‌ست با تو

[...]

بیا ای مرا خوش تر از زندگانی

که در انتظارِ تو کردم جوانی

تو دانی و دانای رازم که مهرت

زکی باز، در سینه دارم نهانی

چه باشد که روزی پیامی فرستی

[...]