مرا، کام دل، ازنگاهی برآید

که از کنج چشم سیاهی برآید

کند گر نه بانگ جرس رهنمایی

چه از سعی کم کرده راهی برآید؟!

شب عید، چشمم ببامی است کز وی

[...]

درخشنده تیغ ابوالفتح خان

زلالی است از چشمه ی آفتاب

روان از سر سرکشان بگذرد

چو خونخواره دریاست، این قطره آب

از آن گیسوی عدل یابد شکنج

[...]

شنیدم ز قیصر ستمدیده‌ای

چنین گفت چون قصر قیصر نماند

که: الحمدلله در روزگار

ستمکش بماند و، ستمگر نماند!

الا ای نسیم سحر، پیش از آن

که خیزد به تکبیر بانگ خروس

روان شو ز گیلان به ملک عراق

که شاهان در آنجا نوازند کوس

دیاری که حسرت به خاکش برند

[...]

ایا خان عاقل، که زنجیر من

به افسون و افسانه برداشتی

ازین پس نرنجی، چو رنجانمت

که زنجیر دیوانه برداشتی

بیا ساقی، آن جام خورشید فام

که مانده است بر وی ز جمشید نام

بمن ده بپایان پیری مگر

ز سر گیرم این دور کآمد بسر

بیا ساقی، ای در کفت جام جم

[...]

بیا نایی، آن نی که دهقان برید

ز هر پرده اش تنگ شکر درید

شکر خند لب بر لبش نه دگر

که بارش لبالب کنی از شکر

بیا نایی، ای یار فرخنده دم

[...]

بنام خداوند جان و جهان

که برتر بود ز آشکار و نهان

خداوند جان و خداوند جسم

که بسته است از جسم بر جان طلسم

بر آرنده ی نه رواق بلند

[...]

خرد راه جوی و خرد رهنمای

خرد دور بین و خرد دیر پای

خرد آشکارا کن هر نهان

خرد گر نبودی، نبودی جهان

خرد مجلس افروز میر و وزیر

[...]

محمد که همتای او از نخست

سهی سروی از خاک آدم نرست

خدا را مطیع و جهان را مطاع

زهی خواجه گز فقر بودش متاع

پسند آمد «الفقر فخری» از او

[...]

شبی نور پرور سپهر برین

نه از ماه از نور ماه آفرین

فروزانتر از روز روشن شبی

که میتافت چون مهر هر کوکبی

چو رخسار لیلی فروزنده لیل

[...]

کنم شکر ایزد، که چون سامری

نیم رهزن مردم از ساحری

قلم بر کفم رایت موسوی است

سخن بر لبم آیت عیسوی است

چه رایت؟ کزان شاه را بندگی است!

[...]

یکی روز در ساحت گلشنی

گرفته سرچشمه ی روشنی

من و یکدو تن همدم نیکبخت

نشستیم در سایه ی یک درخت

ز یکدست هاتف نواساز من

[...]

شبی میگذشتم ز ویرانه یی

ز پا دیدم افتاده دیوانه یی

نه دیوانه، فرزانه یی حق شناس

چه دیو و چه دیوانه زو در هراس

جهان گشته یی، خضرش از همرهان؛

[...]

یکی کوه دیدم هم از دست راست

که از دامنش هر غباری که خاست

بر آراست گیسوی حور بهشت

سر زلف غلمان بعنبر سرشت

بدخشانه و بهرمان کان لعل

[...]

کشاورزی از هر طرف دشت کاو

عیان گنج گاوانش از پای گاو

پی دانه کشتن زمین می شکافت

که گنجوری از خاک امین تر نیافت

بآن کشته دادی از آن رود آب

[...]

بجایش یکی باغ دیدم شگرف

که فردوس از نزهتش بسته طرف

هوا، طاق سیمابی افراخته

زمین، فرش زنگاری انداخته

در آن باغبانان زرینه کفش

[...]

یک آتشکده دیدم افروخته

همه آتش اندل سوخت

فلک خاسته دودی از روزنش

براهیم و زردشت دامن زنش

شرر جابجا گشته پیدا ز دود

[...]

دگرباره دیدم بجای کنشت

یکی خانقه، رشک قصر بهشت

فضا دلگشا چون کف موسویش

هوا جان فزا چون دم عیسویش

همه آب از چشمه ی زمزمش

[...]

پس آنجا یکی دیر دیدم رفیع

مصور در آن نقشهای بدیع

بلورین قنادیلش افزون ز حصر

چو رخشان کواکب، درین هفت قصر

در آن تحفه ی هفت اقلیم وقف

[...]