از آغاز باید که دانی درست

سر مایه گوهران از نخست

که یزدان ز ناچیز چیز آفرید

بدان تا توانایی آمد پدید

وزو مایه گوهر آمد چهار

[...]

مگر مردمی خیره دانی همی

جز این را ندانی نشانی همی

تو را از دو گیتی برآورده اند

به چندین میانجی بپرورده اند

نخستین به فطرت پسین شمار

[...]

به چندان فروغ و به چندان چراغ

بیاراسته چون به نوروز باغ

روان اندر و گوهر دلفروز

کزو روشنایی گرفتست روز

که هر بامدادی چو زرین سپر

[...]

چراغیست مر تیره شب را بسیج

به بد تاتوانی تو هرگز مپیچ

چو سی روز گردش بپیمایدا

دو روز و دو شب روی ننمایدا

پدید آید آنگاه باریک و زرد

[...]

اگر دل نخواهی که باشد نژند

نخواهی که دایم بوی مستمند

چو خواهی که یابی ز هر بد رها

سر اندر نیاری به دام بلا

بوی در دو گیتی ز بد رستگار

[...]

به نام خداوند مشکل گشای

که او هست بر نیک و بد رهنما

گذارنده این سخن داستان

چنین گفت از گفته باستان

که روزی در ایام فصل بهار

[...]

سپر در پس پشت خود کرد تنگ

به کف نیزه بگرفت از بهر جنگ

فرو برد پا در هلال رکاب

به زین اندر آمد یل کامیاب

همی راند باره به دشت نبرد

[...]

به فرمان دادار فیروزگر

ز رستم بشد دخت شه بارور

یکی پور زاد آنگهی دخت شاه

که دیدار او آرزو کرد ماه

بیاورد نزدیک رستم چو باد

[...]

چو دریا دل بانو آمد به جوش

فرامرز چون شیر برزد خروش

به آواز گفتش که ای بدنژاد

که باشی چنین گفته آری به یاد

چنان برکشم من زبان از دهن

[...]

بدانست رستم که او سرکش است

که در جنگ همچون که آتش است

وز آن پس به کین سوی او حیله کرد

برآورد بر چرخ گردنده گرد

دو یل نیزه بر نیزه انداختند

[...]

برفتند اندوه گین هر دوان

به ایوان رستم گو پهلوان

تهمتن بدیدند در پیش در

زمین بوسه دادند پیش پدر

ببوسیدشان روی و پرسید حال

[...]

چو بانو در آن جنگ پیکار دید

جهان بر جهان بین خود تار دید

بنالید از دل به پروردگار

کای خالق و رازق مور و مار

به پاکی و ذاتی به یکتا یکی

[...]

پس آنگاه چون بخت و دولت به هم

برفتند با کوس و چتر و علم

ابا باز و شاهین و با چرخ و یوز

برفتند آن هر دو یل کینه توز

شکار افکنان تا به توران زمین

[...]

که گر می پذیری درین صیدگاه

کنی سربلندم در این جایگاه

یک امروز و فردا هم اینجا بیا

تو مهمان مایی و ما کدخدا

دو روزه در این دشت با یکدگر

[...]

شما را اگر دوستی در سر است

می و جام اینجا مهیاتر است

بپذرفت پیران از آن پیلتن

بیامد بر نامدار انجمن

به گردان توران سراسر بگفت

[...]

ز بالاش بر سرو بستم سخن

خرد گفت کوتاه بینی مکن

لب لعل او درج یاقوت بود

که از گوهران درج را قوت بود

زبان بسته طوطی ز گفتار او

[...]

ز رستم چه داری تو دل پر هراس

مرا زو به مردی فزون تر شناس

گزینم ز لشکر ده و دو هزار

همه پهلوانان خنجر گذار

از این جا روم تا به کابلستان

[...]

ابا او سه گرد سرافراز بود

که بودند با جوشن و ترک و خود

چو آن شیر غران بدیدند تند

بشد دستشان سست شمشیر کند

زشمشیر او هر سه لرزان چو بید

[...]

سپهدار توران دلش تنگ شد

زبانو سوی کینه و جنگ شد

برآراست لشکر پی جنگ کین

چنین گفت پیران دانای چین

که ای نامور پرهنر شهریار

[...]

زبانو بگویم یکی داستان

زگفتار بیدار دل داستان

که هر روز بودی به عیش و شکار

نبودش به غیر از شکار هیچ کار

وزآن روی بشکفته چون گلستان

[...]