غزلی برده رندکی از من

که نگویم ز ننگ، نامش باز

سخن عاشقان نمایان است

بوالهوس کی شده ست محرم راز؟

گر نه آیین امتیاز بدی

[...]

لوحش الله خامه ام که به صدق

هست با معنیش وفا و وفاق

ترجمان غم نهان من است

چون زبان، بسته با دلم میثاق

هم نی خوش نوا و هم نایی

[...]

چارپایی شنیده ام مرده است

از امیرکبیر، طال بقاه

چون که سنجیدم این سخن، گفتم

غلط افتاده است در افواه

بعد خویش، آن که چون امیر گذاشت

[...]

گفت یاری، حزین بی دل را

خلق را در فساد می بینم

همه مست شراب کبر و حسد

همه غرق عناد می ببنم

وه چه آمد چه شد که نیکان را

[...]

غیر آزاده خاطری که بود

برتر از چرخ و انجمش، پایه

باقیان، زیر آسمان هستند

همچو در زیر ماکیان خایه

گر سر از بیضه برکند، باشد

[...]

ای فلانی، شگفت نیست مرا

از عجبهای هند و بنگاله

عجب آید از این که زاییده ست

ماچه خر مادر تو، گوساله

در همه عمر، بر صحیفهٔ دهر

هر چه این کلک مشکبار نوشت

اول آن را به لوح خاطر من

قلم فیض کردگار نوشت

جبهه بر خاک نه درین مسجد

کز برای عبادت است اینجا

بهر تاریخ این بنا، هاتف

گفت: درگاه حاجت است اینجا

ای که دارد لوای اقبالت

آفتاب بلند، سایه نشین

بود از نوبهار خلق توام

نفس مشکسای فروردین

نکته ای هست، از رهی بشنو

[...]

دل و جان نژند را مانم

خاطر مستمند را مانم

داده دهرم به رایگان بر باد

پند ناسودمند را مانم

بر سراپای خویش چون نگرم

[...]

کلّ ما فی الوجود لیس سواه

وحده لا اله الّا الله

دیده گر مغز بیند و گر پوست

رقم آفریدگاری اوست

شجر طور هستی، انسان شد

[...]

ای رخت در نقاب اسمایی

عین پنهان و محض پیدایی

ای ظهورت منزّه از تأویل

وی بطونت مقدس از تعطیل

من و ما شبهه های تحصیل است

[...]

جبهه با سجده داشت عهد درست

نفس ناکشیده، صبح نخست

شده محرابم آستان شهی

که ندارم جز او امیدگهی

فیض اول خدایگان آمد

[...]

آنکه بعد از نبی، وصیّ و ولی ست

نایب آفریدگار، علی ست

سجده ها وقف آستانهٔ اوست

خم از آن، پشت آسمان دو توست

بحر علمش محیط هستی شد

[...]

چون ز من پیش، خواجهٔ عارف

آن به اسرار سالکان واقف

مرد معنی حکیم ربانی

باده پیمای فیض یزدانی

آن کهن مست جرعه های ازل

[...]

حق ز ادراک خلق مستور است

از مقام مقربان دور است

خلق یک ذره است از ایجادش

متقوّم به فیض امدادش

ذره کی ظرف انبساط شود؟

[...]

ﭼﻮﻥ ﺗﻔﮑﺮ ﺑﻪ ﺫﺍﺕ ﺍﻭ ﻧﺮﺳﺪ

هم به کُنهِ صفات او نرسد

ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻭﺻﺎﻑ، ﻋﯿﻦ ﺫﺍﺕ ﺑﻮﺩ

گرچه مفهوم آن صفات بود

در حقیقت، صفت هویت اوست

[...]

بر حقایق در وجود گشود

یافت اعیان خارجیه وجود

معنیش گرچه هست وجدانی

من عبارت کنم که برخوانی

باشدش گر نصیبی از ادراک

[...]

صورت از عارض است بر مرآت

نیست تبدیلی از جمیع جهات

در بر آیینه راکه صورت اوست

حس گمان می برد که عارض روست

لیک داند خرد که عارض نیست

[...]

هستی بر مقیدات از حق

بی مقیّد نمی شود مطلق

از دو جانب فتاده استلزام

حاجت از یک طرف بود به دوام

واجب از ممکن است مستغنی

[...]