نه عدم بود و نی وجود اینجا

صورت وهم می نمود اینجا

عکس شخصی فتاد در مسکن

نیک جستیم کس نبود اینجا

حسن ما کرد جلوه یی بر ما

[...]

بانگ نی می برد ز هوش مرا

می دهد می ز راه گوش مرا

ناله نای تا حریم وصال

می برد بر کنار و دوش مرا

مادرم نای و من چو طفل رضیع

[...]

نیست زین مزرع آب و دانه ما

ملکوتست آشیانه ما

کبک کهسار و بلبل گلزار

گوش دارند بر ترانه ما

هر طرف صورت تازه ای بندند

[...]

آن که شب داد توبه ام ز شراب

امشبم باز دید مست و خراب

لب ساغر چنان زنم بوسه

که درآرم حریف را از خواب

مزه کز راح آتشین گیرم

[...]

هین قدح، شمع شبستان این است

مونس خلوت مستان این است

پر ترک ده که به ذوقی برسیم

مرکبم تا به گلستان این است

باش تا سجده میخانه کنیم

[...]

بختم این بس که مشتری شده دوست

هرچه خلقم بها نهند نکوست

نشکنم رنگ رخ چو مستسقی

آب هرکس به قدر ظرف سبوست

در بر ارباب ذوق کم بندند

[...]

گل بیداد دسته بسته اوست

مهر در دل خسک شکسته اوست

همه جا ناخن تصرف بند

هر کجا سینه‌ای است خسته اوست

این که گم گشته عهد و شرط وفا

[...]

نه دل آزاد پای بست شود

نه به پرواز دل ز دست شود

همتی کان به اعتدال افتد

کی به علت بلند و پست شود

عشق را پایه معین نیست

[...]

عالم از عشق در وجود آمد

عشق معمار هست و بود آمد

در بشر کبریای عشق نمود

ملک از عجز در سجود آمد

رد شد از صدر بارگاه شهود

[...]

وقت شد سبزه فرش در پیچد

ابر خرگه به یکدگر پیچد

آفتاب از کمین برآرد سر

پنجه ابر باد برپیچد

مسند سبزه نخل بگذارد

[...]

دل باهوش دم برون ندهد

چشم با دوست نم برون ندهد

درکشد بحرهای غم عاشق

رشحه ای از قلم برون ندهد

دل اسراربین حدیث قدیم

[...]

هر که از درگه تو گردد باز

همه درها برو کنند فراز

ایمن از بیم بی نیازی تو

نتوان دید سوی تو به نیاز

چشم شاهدپرست چون بندم

[...]

بخت ما سست و عشق تو فیروز

ما همه خوشه چین تو خرمن سوز

عشق تو رقعه ساز کسوت ها

عقل ما ابله مرقع دوز

بر مرقع گل فنا دوزیم

[...]

چرخ پرویز نیست آتش بیز

نه ممری درو نه جای گریز

شفقش خون مردم دانا

افقش ساغری ز خون لبریز

هر طرف می برد هراسانم

[...]

صبح شد راه شهر و برزن پرس

باده بستان و مصرف از من پرس

گردن شیشه گیر و غبغب جام

از حریفان سراغ گلشن پرس

حوری از لولیان شهر بخواه

[...]

غیرتم بانگ زد که: دور او باش

عشقم آهسته گفت: باش و مباش

غمزه درباخت خوش، کزین نااهل

گردد اسرارهای پنهان فاش

از پس پرده سر برون آورد

[...]

دم دم شاهدست و می می خاص

لب ز لب بوسه چین و جان رقاص

می بیغش برآمده ز سبو

چون زر خالص از درون خلاص

گوییا در مزاج نافع او

[...]

فتنه با زلف تو گرفته طرف

دل ما را نمی دهد از کف

نیم کش سر دهی خدنگ نگاه

بگذرانی ز صد هزار صدف

دست برد نگاه چالاکت

[...]

نقش دیبا چنان کشید فرنگ

که ز من برد دانش و فرهنگ

کفر از عشق و عشق از ایمان

چیست این فتنه ها و این نیرنگ

زمزمم سوخته است گو هندو

[...]

تا عشق چه ها کند به بلبل

بسیار دریده پرده گل

شمشیر مقربان دریده

دیوانه عشق بی تأمل

برتر بود آستانه عشق

[...]