ایهاالصابرون فی البلوا

طرقوا طرقوا الی المولا

راه نزدیک ویار نزدیکست

قطع شد قصه بیابانها

یار با ماست،یا نصیب،ایدل

[...]

«کل من رام تف بوجه سما»

«رجع التف بوجهه ابدا»

چند ازین جهل را پرستیدن

تا بکی پیروی نفس و هوا؟

گر تو مردی بگو که: چندین چیست

[...]

گر صفات خدا کنی بسزا

وصف او گوی «ربنا الاعلا»

گر تو صدیق اکبری، دانی

صفت صدق چیست؟ «صدقنا»

جز ازو نیست در سرای وجود

[...]

لب عالم منم،چه لب؟لب لب

منکر این سخن مباش، «فتب »

عقل و جانم ربود و حیران ساخت

این بود شاق عشق ونشائه حب

گر به جائی رسیده ای،ای دل

[...]

«اسمعوا منی، یا اولی الالباب »:

همه لبند و دوست لب لباب

همه در وقت آشکار و نهان

این حکایت کنند چنگ و رباب

هرچه بشنید در میان آرد

[...]

سخنی می رود به صدق و صواب

جان عالم تویی، به جان دریاب

جمله ذرات رو بدان سویند

که تویی جمله را ملاذ و مآب

با تو کس را برابری نرسد

[...]

سخنی می رود بوجه صواب

همه قشرند و دوست لب لباب

دوست در پرده می نماید روی

دل ما چاک می زند جلباب

ما و دلدار خوش نشسته بهم

[...]

عاشقم، خسته ام، خراب و یباب

غرق دریای حیرتم، دریاب

توبه کردم ز عاشقی چندی

توبه از توبه کردم، ای تواب

عاشقان در جهان سرمستی

[...]

یار همسایه تو شد، دریاب

همه اینست «خیر ما فی الباب »

هستی خود ببین و دوست ببین

هم برین ختم گشت فصل خطاب

یک زمانم مجال می باید

[...]

عشق ما را هزار فن آموخت

عشق ما را هزار حله بدوخت

عشق ما را هزار بار خرید

بار دیگر هزار بار فروخت

عشق ما را هزار عالم ساخت

[...]

این همه موج بی کران ز چه خاست؟

عشق با دست و جان ما دریاست

شیوه عشق رستخیز بود

هر کجا شد قیامتی برخاست

راه عاشق صراط باریکست

[...]

دین هر کس بقدر صدق و صفاست

دیدن عاشقان طریق فناست

چند پرسی: لباب عرفان چیست؟

آنچه با فهم تو نیاید راست

سخن سر این معما را

[...]

حلقه بر در مزن، که بارت نیست

خانه کمتر طلب، که جارت نیست

گفتمت ناروا مدار چنان

هوس دار و این دیارت نیست

هرچه با یاد خویشتن باشی

[...]

حلقه بر در مزن، که راهت نیست

جان تسلیم عذر خواهت نیست

همه راه تو غفلتست، مرو

فکر تنبیه و انتباهت نیست

الله الله، که در طریق وفا

[...]

من و معشوق و جام ناب صباح

بگشا بر من این در،ای فتاح

در در بسته از کرم بگشا

در در بسته را تویی مفتاح

ما و کشتی و راه دریا بار

[...]

حدم آن کس زند که بادم داد

باده جام دل گشادم داد

بهر دفع خمار و رنجوری

جام در مبداء و معادم داد

گفتمش : تایبم، ننوشم می

[...]

ساقیا،نور صبح روی نمود

باده در جام کن به نغمه عود

گر دهد درد سر توان کردن

محتسب را بجرعه ای خشنود

چون نمود آن نگار روی بمن

[...]

عزت عشق بود غیرت یار

که ندادند منکران را بار

بسط بحر حیات عرفان بود

که گشادند کافران زنار

دار را چون بدید گفت حسین:

[...]

غلطی نیست در حساب و شمار

صد هزارست و صد هزار هزار

بر جنید این سخن چو تافت بگفت:

«لیس ف جبتی سوی الجبار»

آن دگر چون بدید روشن، گفت:

[...]

قصه ای نو رسید از اسرار:

«لیس فی الدار غیرکم دیار»

عقل در مدعای دارا گیر

عشق بر مقتضای دار و مدار

بسط بحر حیات باسط بود

[...]