ترک من کان دهنش پسته خندان من است

در شکر خنده لبش تنگ به دندان من است

هر زمانم ز لب خویش حیاتی بخشد

شد حقیقت که لبش چشمه حیوان من است

گفتمش دی که تو آرام دل و جان منی

[...]

چشم تر کن به فراق من مسکین ای ماه

که جهان را ز سرشکم بلغ السیل ز ماه

به وداع من بیچاره برنجان قدمی

که فدای قدمت باد دلم بی اکراه

اگر از لطف نهی گام به کاشانه من

[...]

تا نگویی که مرا بی تو شکیبایی هست

یا دل غمزده را طاقت تنهایی هست

نی مپندار که از دوری روی تو مرا

راحت زندگی و لذت برنایی هست

مکن اندیشه که تا دور شدی از چشمم

[...]

در جهان دل شده ای نیست که غمخوار تو نیست

هیچ دل نیست که او شیفته در کار تو نیست

در همه روی زمین زنده دلی نتوان یافت

که به جان مرده آن نرگس خونخوار تو نیست

تا به خوبی چو مه و مشتری آمد رویت

[...]

در چنین عشق مرا برگ تن آسانی نیست

کس بدین بیکسی و بی سروسامانی نیست

تا پریشانی زلف تو بدیده ست دلم

دل مانند دل من به پریشانی نیست

تا تو در راه دلم چاه زنخدان کندی

[...]

تا سر زلف تو شوریده و سرکش باشد

کارمن چون سر زلف تو مشوش باشد

عشقت آن خواست که در راه تو تا جان دارم

بار عشق تو بر این جان بلاکش باشد

تا کمان تو بود ابرو و تیرت مژگان

[...]

نیست روزی که مرا از تو جفائی نرسد

وز غمت بر دل من تازه بلائی نرسد

نگذرد بر من دلسوخته روزی به غلط

که در آن روز مرا تازه جفائی نرسد

این زمان عیسی ایام توئی بهره چرا

[...]

دلبرا دوش در آن عیش منت یاد نبود

که دل بنده ز بند غمت آزاد نبود

اگر از صحبت من یاد نیاوردی هیچ

آخر ای سنگدل از عهد منت یاد نبود

شرم روی من و خشم آوری خلق مگیر

[...]

حبذا نزهت بادی که ز بغداد آید

خاصه کز مسکن آن حور پریزاد آید

بر ره باد ز شب تا به سحر منتظرم

تا که از جانب بغداد دگر باد آید

ای خوشا وقت سحر کز نفس باد صبا

[...]

آخر ای باغ امیدم گل شادی به برآر

آخرای ای صبح نویدم شب هجران به سر آر

جان شیدا شده را جام مفرح درده

دل سودا زده را شربتی از گلشکر آر

خبری خوش ده و این آتش دلها بنشان

[...]

یارب این واقعه کی بر دل من کرد گذر

که بزودی کند آن سنگدل آهنگ سفر

هرگز این قصه که خواندی و که کردی در گوش

هرگز این حال که گفتی و که کردی باور

ای فراموش شده بر دل تو عهد کهن

[...]

گر شبی بر لب شیرین تو فرمان بدهم

جان شیرین به سرت کز بن دندان بدهم

گر شود آب حیات لب تو روزی من

چه زیان باشد اگر هر به دمی جان بدهم

گر دهان تر کنم از چشمه نوش تو شبی

[...]

مردمان گوش کنید انده تنهائی من

رحمت آرید دمی بر دل شیدائی من

پیش ازین داشتم آسوده دلی گوشه نشین

که شب و روز بدی مونس تنهائی من

چه دلی خرم و آراسته کاندر همه عمر

[...]

این چه ننگ است که بر روی چو ماه آوردی

وین چه رنگ است که از خط سیاه آوردی

دیرگه بود که از مشک رخت خالی داشت

لیکن این عنبر گلپوش به گاه آوردی

بر گل عارض تو مهر دلم خود بس نیست

[...]

وقت آنست که گلبن تر و خندان گردد

گریه ابر همه زیور بستان گردد

شکل اوراق بر اشجار چو خنجر باشد

صورت غنچه سیراب چو پیکان گردد

قطره ای کابر درافشان به بحار افشاند

[...]

ای دل آسایش ازین کلبه احزان مطلب

گوهر خوشدلی از کیسه دوران مطلب

ناف آهو ز دم شرزه انجر منیوش

نوشدارو ز فم افعی ثعبان مطلب

اختر بیهده رو را ره و هنجار مپرس

[...]

دلم از نکهت بادی که ز بغداد آید

گرچه در آتش غم سوخته شد شاد آید

بر ره باد ز شب تا به سحر منتظرم

تا کی از جانب بغداد دگر باد آید

راست چون چنگ که در صبح خورد باد بدو

[...]

پادشاها عون حق یار شب و روز تو باد

چرخ پیروزه غلام بخت پیروز تو باد

قتباس نور ماه رایت دولت مدام

از مضای روی و رای عالم افروز تو باد

پیر گردون تابع بخت جوان شاد تست

[...]

صحن خلد است زمین از اثر دور زمان

هین بده باده و داد طرب از گل بستان

اول فصل ربیع است صبوح ای ساقی

توبه مان بشکن از آن لعل لب و لعل روان

حرمت کوثر اگر چند بزرگ است ولیک

[...]

خسروا داشت سخایی تو مرا پار چنانک

کآن نیارست زدن لاف ز هستی من

آسمان با همه تعظیم و بلندی کوراست

می زد از روی تواضع دم پستی با من

تا تو برداشتی اکنون ز سرم دست کرم

[...]