بخت بد کآخر دمم شمشیر زد

جان بر آمد زود و جانان دیر زد

خواستم مجروح تر بودن ز غیر

هر چه زد دردا که بی توفیر زد

چشم بندی بین که ترکی شیرگیر

[...]

رفت وگریم در رکابش زار زار

تا به دامانش بنشیند غبار

من ز هجران گریم او نالد به وصل

مر مرا صد فرق باشد با هزار

زلف را بر چهره ات آرام نیست

[...]

کاش مغزی داشتی تا جای خاک

پیر دهقان سرفکندی پای تاک

گر نبودی سفله پرور چرخ دون

غیر رز هرگز نروییدی زخاک

برده دل ها در ید آن شوخ چشم

[...]

دردمندیم و دوای خویشتن

چشم داریم از خدای خویشتن

هرکرا دست دعایی برخداست

من به فکر مدعای خویشتن

از من ای ناصح زبان کوتاه دار

[...]

بست زاهد از ردای خویشتن

پرده بر روی خدای خویشتن

هرچه پنهانتر کند پیداتر است

هرکه معبودش هوای خویشتن

روی تا کردم بدو، انداختم

[...]

وه که نگذاری به جای خویشتن

یک دل از زلف دو تای خویشتن

ترک تیرانداز چشمت عنقریب

زنده نگذارد سوای خویشتن

من به غم سازم تو با بیگانگان

[...]

کاش چون مینا به دستت بودمی

پیش روی چشم مستت بودمی

همچو خال ایمن ز آفات دوکون

با دو لعل می پرستت بودمی

فارغ از فکر دو گیتی تا ابد

[...]

هیچ دریایی ندیدم بی کنار

جز تو ای عشق جهان آشوب یار

عقل سر بر آستانت مستکین

بنده ی حکم تو صد روح الامین

انبیا گردن به امرت داده باز

[...]

داشت شاه تشنه کامان دختری

دختری خورشید رخ فرخ فری

اختری فرخنده کی فردوس فال

کش به دامان پروریدی ماه و سال

و آن رقیه نامش ناکامی صغیر

[...]

بار غم بنشسته سنگین بر دلم

ناقه کی خیزد به زیر محملم

آخر ز دلازاری شرمی ای فلک

تا به کی ستمکاری شرمی ای فلک

او شهید و ما اسیر اینک به راه

[...]

جنبشت ای آسمان گردد سکون

با چنین دوران شوی یارب نگون

زین پس ار گردی چو ما گردی زبون

زورق خضرات گردد بحر خون

آسمان ای آسمان تا کی ستمکاری

[...]

داغ ملاباشی آن دانشورم

سوخت دل در سینهٔ غم‌پرورم

ریخت بر خاک هبا آب نشاط

داد بر باد هدر خاکسترم

برد از جان غم آگین رنگ جشن

[...]

شیخ شاکر جامع علم و عمل

پیر صابر صاحب عین الیقین

مرشد رهبر امام مقتدا

زیب بخش دین خیر المرسلین

زبده ی زهاد نخبه ی راستان

[...]

میرزا عبدالحسین آن مرد راد

زیور دل زیب دین و آذین زین

دوستش پیوسته در اعزاز و ناز

دشمنش همواره در آشوب و شین

نعمت دنیا و دین پنهان و فاش

[...]

میرزا سید محمد زد علم

از طلسم جسم در اقلیم جان

رخش رغبت بر فلک رانداز زمین

بس که نفرت داشت ز ابنای زمان

زین دژ هستی نما بربست رخت

[...]

صاحب دین و دل آخوندآنکه الحق

بود در جندق به عصر خود یگانه

رخت رحلت بست سوی هشت رضوان

بعد هفتاد و سه از این رنج خانه

گفت تاریخ وفاتش را صفایی

[...]

منت ایزد را که خالی گشت و پاک

کفش اصفاهان ز ریگ شیره‌ای

از اجاق کامرانی در کرند

سرنگون گردید دیگ شیره‌ای

از نهیب ترک تاز خیل مرگ

[...]

فر یزدان کرد بر فرمان عطا

پوری آزرم ملک رشک پری

زین ولادت ساز شد برگ نشاط

پست و بالا را ثریا تا ثری

بانی بزمش مه سور انتساب

[...]

داشت یغما قصد خطبی همه ثواب

خواست آب انبار را پاس از خراب

به صفائی امر فرمود از نخست

که مگیر این کار را زنهار سست

او هم از هر در که بودش پیشرفت

[...]