چند ازین افسانهای خاک و آب؟

در طلب داری، رخ از دریا متاب

چند گردی کوه و صحرا از هوس؟

پیش «هو» آ «انه حسن المآب »

چون حجاب خود تویی، بگذر ز خود

[...]

«و هُوَ مَعَکُم» گفت از این معنی چه خواست؟

یعنی جان‌ها در بقای حق فناست

این معیت چیست باری فی‌المثل؟

جان جان‌ها صوت و این معنی صداست

منتهی هرگز نگردد سر عشق

[...]

یک سخن از قول اخوان الصفاست:

سر بکوب آنرا که سرش نیست راست

یک حدیث از قصه اسرار تو

عاشقی نشنید کز جان برنخاست

هرگز از عشق تو نشکیبد دلم

[...]

در سویدای دلم سودای اوست

در دل و جانم تمناهای اوست

نیر اعظم، که شمع عالمست

پرتوی از چهره زیبای اوست

من نمی دانم ز حال دل که چیست؟

[...]

از تو بمقصود ره دور نیست

گر دل و جان غافل و مغرور نیست

از همه ذرات جهان ظاهرست

یار، اگر دیده دل کور نیست

جام من از خم قدیم خداست

[...]

جام در پای صراحی سر نهاد

گریه ای میکرد از بهر رشاد

وین صراحی داد زد بهر شراب

باطن خم داد این می خواره داد

بادهاخوردندوخوش مستان شدند

[...]

در هوایت عاشقان مستمند

روز و شب مدهوش و مست حیرتند

تا کجا خواهند رسیدن حال دل؟

هجر مشکل، یار ما مشکل پسند

یاد وصلش مس جان را کیمیا

[...]

«علم القرآن » ز «الرحمن » چه بود؟

یعنی انسان بود قابل در وجود

مخلص ایجاد و مرآت کمال

روبانسان دارد این سودا و سود

از ازل بر سر نیاید تا ابد

[...]

فتنه در خواب قیامت خفته بود

چشم بیدار تو خوابش در ربود

تا چو گل از پرده بیرون آمدی

در گلستان عام شد بانگ سرود

بر سر بازار جان مست آمدی

[...]

پهلوی خوانان غزل می خواند دوش

او بخود مشغول و جانها به خروش

در حقیقت جمله جانها یکیست

از حقیقت بر گرفتم روی پوش

عاشقان در جام می مستغرقند

[...]

این چه حدیثست که کرد آن صنم؟

گفت که: معشوقه و عاشق منم

ای همه تو، ما بچه کار آمدیم؟

بهر مزایای صفات قدم

یک تسو و دو تسو و سه تسو

[...]

چه گویم؟ ای مسلمانان، چه گویم؟

در این میدان که سرگردان چو گویم

روان محزون و دل مجروح و تن زار

چو مویم اندرین ره، چون نمویم؟

زجوی تن ببحر جان رسیدم

[...]

«کن فکان » جان را خبر گوید ز «کان »

قطرها دارد خبر از بحر جان

«کان » حدیث مجمل سربسته است

ظاهر و پیداست نشأتهای «شان »

بازگشت کان بشان امر خفیست

[...]

از عیان گر واقفی، بگذر ز عین

«این تمشی؟ این تمشی؟ این این »؟

«نحن اقرب » گفت «من حبل الورید»

مقصد عالم تویی در نشأتین

گر تو زینی دور باش از شین نفس

[...]

«حمدلله » گفت رب العالمین

من چه گویم تا چه حکمت هاست این؟

آفتاب از ذره می خواهد مراد

مستعان خود گفت قول مستعین

چون دعا می خواست از هر پیرزن؟

[...]

گفت: نور آسمانست و زمین

وصف حق را رحمة للعالمین

این روایت را که داند؟ راهرو

وین هدایت را که بیند؟ راه بین

گرنه ای محجوب، استعجاب چیست؟

[...]

«کان الله » گفت و «کان الله له »

وصف مستان طریقت در وله

یعنی از هستی خود فانی بباش

بعد از آن خوش رو، که روشن گشت ره

راه روشن شد ز فیض آفتاب

[...]

گر تو از مستان عشقی در وله

یار یک دل به ز یار ده دله

تو از آن او و او ز آن تو شد

«کان الله » گفت و «کان الله له »

گر نداری آتش سودای او

[...]

روسیه را، گر ببینی، رد کنی

روی مه را، گر ببینی، کد کنی

گر ندارد رشد کی گردد رشید؟

چون رشید راه را ارشد کنی؟

چونکه قهرت تاختن آرد بجان

[...]

یار میگوید ببانگ پهلوی :

نیست غیر یار، گر تو رهروی

گر تو مرد آشنایی، هیچ نیست

تخت افریدون و تاج خسروی

پیر دهقان گفت: این جا زور نیست

[...]