اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها » شمارهٔ ۶۷

زنهار اگرچه راست می آید کار

مغرور مشو چو شاخ در فصل بهار

چون باد خزان شاخ تو در جنباند

آنگه دانی که مفلسی از بروبار