اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها » شمارهٔ ۵۹

دل را تو همه جگر دهی افسوس است

خود را همه درد سر دهی افسوس است

واین عمر که مایهٔ حیات ابدی است

بیهوده به باد بردهی افسوس است