اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الثانی: فی الشرعیّات و ما یتعلق بها » شمارهٔ ۳۲ - العبودیة

هرگاه که آنچنان کَت افتد باشی

هر چند که نیک می کنی بد باشی

در بندگیش چو نفع خود می طلبی

بی هیچ گمان تو بندهٔ خود باشی