اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة » شمارهٔ ۲۱۶ - القضا و القدر

هر چند که عقل داری و دیده و هوش

ایمن مشو و به دیگران پرده بپوش

کانجا که قضا بر تو کمین بگشاید

نه دیده به کار آیدت آنجا و نه گوش