امامی هروی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴

راهی ز زبان ما بدل پیوستست

کاسرار جهان جان در آن ره بستست

تا هست زبان بسته، گشاده است آنرا

چون گشت زبان گشاده آن ره بستست