بابافغانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۹

چون مرغ سحر جناح گلفام گشود

از بیضه ی صبح زرده ی مهر نمود

هر دانه که طاووس شب از دیده فشاند

از دامن صبح طایر روز ربود