بابافغانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۵

هر چند که خرقه ام شراب آلودست

سیل مژه ی ترم بخون پالودست

با آنکه دلم ز خلق ناخشنودست

نومید نیم که عاقبت محمودست