بابافغانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۲

یا رب بفقیری و جگر سوزی ما

وز شعله ی شوق تو دل افروزی ما

کان لقمه که در پیش بود منت خلق

از خوان لئیمان نکنی روزی ما