بابافغانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶

روزیکه فلک بکشت ما داس نهد

نامرد چو مرده تن بکرباس نهد

کو شیر دلی که زیر شمشیر فنا

دندان بجگر جگر بالماس نهد