ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶۳

روزی که برغم چرخ مهمان منی

آباد کن کلبه ویران منی

هر لحظه چرا میل برفتن داری

ای جان جهانیان مگر جان منی