ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۶

گفتی که چرا بداخترت میگفتم

میگفتم وزین همه بترت میگفتم

رو پای زنت ببوس کز همت او

شاخی داری ورنه خرت میگفتم