ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۵

دایم ز تو من کرانه ای میجستم

زیبارویی یگانه ای میجستم

از بخشش بی جای تو مجنون گشتم

رنجیدن را بهانه ای میجستم