ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۸

چون دور کنم رقیب رازان ناپاک

از الفت دیگریم سازد غمناک

ماننده گل که گر نسیم سحرش

از خار جدا کند نشیند با خاک