ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۷

ای برده هوا سوی سماکت به سمک

روخواهی کرد سوی پستی بی شک

البته بود مسکن خاک آخر خاک

گر فی المثلش باد رساند به فلک