ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹۰

ای راحت دیده و دل ای نور بصر

تا کی به غم و هجر برم عمر به سر

انداختی از نظر چو بشکست دلم

آری چو شکست آینه افتد ز نظر